Adriaan van Dis heeft iets met Zuid Afrika, dat mag wel blijken uit zijn oeuvre en werk. In Tikkop zoeken twee vrienden elkaar na jaren weer op aan de Kaap. Mulder is Nederlander, woont in Parijs (net zoals de auteur). Donald, zijn vriend, is Zuid Afrikaan en nodigt Mulder uit. Wat Mulder en Donald bindt is hun gezamenlijke strijd tegen de apartheid in de jaren zeventig van de vorige eeuw. En ze waren allebei verliefd op een medestrijdster, hun muze in Parijs. Hierdoor heeft zich tussen hen een ingewikkelde haat-liefde relatie ontwikkeld. Het leven aan de Kaap is ondanks de overwinning van het ANC vrij troosteloos. Geen werk, criminaliteit, armoede, verval. Jonge mannen ontvluchten de ellende door het roken van een soort drug – tik. Ze worden dan ook Tikkops genoemd. Een van hen – Hendrik, zoon van een prostituee - wordt het voorwerp van de verdrongen vaderzorg bij de vrienden. Zowel Mulder als Donald sloven zich uit om het Hendrik naar de zin te maken. Maar dan....
Van Dis vraagt best veel van de lezer. Als je weinig of niets hebt met Zuid Afrika, dan is het lastig inkomen. Bovendien lijkt een spanningsboog over het verhaal te ontbreken. Maar de schilderingen van landschap, mensen en strijd in Zuid Afrika vergoeden veel.