Anna Enquist en Bert Keizer zijn haar voorgegaan. Ook zij werkten mee aan het project schrijver op de afdeling van het VU medisch centrum Amsterdam. Kristien Hemmerechts bezocht gedurende een maand de afdeling hematologie. De titel van haar boek maakt je dat onmiddellijk duidelijk.
Allemaal goed en wel als schrijver een maand een soort stage lopen op een bepaalde afdeling van een ziekenhuis is één zaak, een boek hierover schrijver is een andere zaak. Maar Hemmerechts zou Kristien Hemmerechts niet zijn om hiermee te weten omgaan. Geheel in haar stijl maakt ze er een uniek werk van. Het is alsof je als het waren een filosofische onderdompeling krijgt met betrekking tot de vraag “ zijn wij mensen wel zo uniek?”.
Je maakt kennis met de twee hoofdfiguren Titus en Pieter. Titus is als kind reeds in de ban van bloed. Je zou haast zeggen dat zijn leven draait om bloed. Hij weet er haast alles van. Het is dan ook niet verbazend dat hij geneeskunde gaat studeren. Ook zijn vriend Pieter, die in alles de tegenpool is van de introverte Titus, besluit in Leuven te gaan studeren. Hij gaat psychologie studeren. Ze gaan in hetzelfde studentenhuis wonen en- u zal het wellicht niet geloven- ze worden verliefd op het zelfde meisje: Roos. Als Titus alle bewoners van het studentenhuis heeft weten te overhalen om bloed te gaan geven voor het goede doel, blijkt het bloed van Roos niet in orde te zijn.
Bij het lezen van deze roman kan je als lezer haast niet om het gegeven dat ook de schrijver in de ban van bloed is geraakt. Ze strooit dan ook royaal rond met allerlei wetenswaardigheden en informatie omtrent bloed. Je zou haast, op zijn minst, voor het eerste jaar geneeskunde moeten geslaagd zijn en beter nog afgestudeerd zijn als geneesheer om alles te kunnen begrijpen. Maar ja, het was dan ook haar opdracht! Slaag je erin om dit gegeven langs je neer te leggen dan krijg je een goedgeschreven, vlot leesbare en tot nadenken aanzettende roman te lezen.