Ik durf het haast niet bekennen , aan de lezers uit de lage landen, maar tot voor kort had ik nog geen enkele roman gelezen van de hand van Pieter Frans Thomése. “De weldoener” is de eerste roman die ik heb gelezen van deze schrijver. Ik zou het boek niet spontaan ter hand genomen hebben. Maar het was de gekozen titel voor de leesclub en, daar ik steeds geniet van deze bijkomsten, ben ik eraan begonnen. Wel was me reeds eerder opgevallen dat er zelden of nooit slechte recensies verschijnen over werken van deze schrijver!
Zelden heb ik zo een duidelijke flaptekst gelezen: Man redt meisje van de dood en besluit haar voor zichzelf te houden. Een liefdesroman. Naar inhoud is hier echt alles mee gezegd . Ook de titel geeft zeer goed de inhoud weer. Maar toch even iets meer. Als het hoofdpersonage Sierk in de kerk een jong meisje vindt dat een poging tot zelfmoord heeft ondernomen, door het nemen van een overdosis pillen, aarzelt hij niet en zorgt dat ze naar het dichtst bijzijnde ziekenhuis wordt gebracht. Als het meisje de poging overleefd besluit hij haar voor zichzelf te houden. Hij is immers degene die haar heeft gered , hij is haar weldoener. Het meisje ziet dit evenwel anders. Maar Sierk ziet in haar bescherming duidelijk zijn missie, zijn levensdoel en niemand zal hem hiervan afbrengen.

“De weldoener” is een vrijwel chronologisch vertelde roman die slechts enkele dagen beschrijft. Het verhaal speelt zich af in de Heilige week voorafgaande aan Pasen. De schrijver geeft dit duidelijk weer in de titels van zijn hoofdstukken. Symboliek is duidelijk aanwezig in deze eerder klassiek opgebouwde en naar de climax toewerkende roman. Je kan de roman zien als de opbouw van een muzikale compositie. Het verhaal verneem je van een soort alwetende verteller. De schrijver weet alle personages ,maar in het bijzonder het personage Sierk, op een prachtige manier gestalte te geven. Deze roman is op een subtiele manier met humor doorweven. In de roman zijn vele thematieken verwerkt : een onbereikbare geliefde, seksualitiet, zelfmoord, escapisme, illusie en desillusie, vaderzoon verhouding ,…. Maar als voornaamste thema is er de problematische verhouding tussen een volwassen man en een jong meisje. Een thematiek die inmiddels een klassieker is geworden in de literatuur. “De weldoener” past dan ook perfect in het rijtje met Nabokovs Loita alsook Arnon Grunbergs Tirza. Persoonlijk heb ik de eerste 30 bladzijden van de roman en het toch wel hilarische einde als prachtig ervaren. Alhoewel ik echt kan genieten van beschreven emoties en gedachten waren ze voor mij wat van het goede teveel. De veelvuldige herhalingen van dezelfde emoties, gedachten hadden voor mij geen toegevoegde waarde. Maar het moet gezegd Thomèse kan prachtig schrijven en weet waarover hij schrijft, hij heeft een sterk psychologisch inzicht maar af en toe is het van het goede wat teveel! Ook nu heb ik met moeite één mindere recensie gevonden over dit boek en zijn schrijver!