Nico Dijkshoorn heeft mij weer weten te raken. Dit maal als schrijver met het boek ‘De tranen van Kuif den Dolder’. Dit is zijn eerste roman wat geheel gaat over oud- voetballer Kuif den Dolder. Dijkshoorn gaat op zoek naar de Drentse legende die net geen legende werd.
Nou heb ik zelf eerlijk gezegd helemaal niks met voetbal. Toen ik in deze roman begon vroeg ik me af of dat het me zou boeien tot de laatste pagina. Een volmondig Ja, ook voor iemand die niks met voetbal heeft kan dit lezen. Ik heb zelfs onder het lezen van deze roman even moeten googelen met de vraag of Kuif zeker heeft bestaan. Want het verhaal over deze voetballer was af en toe te absurd voor woorden. Maar nadat enkele websites me overtuigde ben ik verder in het verhaal gegaan. Al moest ik wel wennen aan de stroeve opbouw van het boek. Je leest namelijk allemaal korte fragmenten van personen die iets te maken hebben gehad met Kuif den Dolder. Door de intensieve gesprekken die Dijkshoorn heeft gehad met mensen als Kuitje Ruwiel, Zweep Dukkels, Boet den Dolder (broer van) en de mysterieuze Anneke Veldkamp probeert hij antwoorden te vinden op diverse vragen die tot dan toe nog niet beantwoord waren. Het staat vast dat Kuif den Dolder een zeer bijzonder iemand was. Van uit het niks werd hij een groot voetbalheld. Die een rustig en zwijgzaam leven leed. Dat laatste is vaak het onderwerp in pesterijen bij medevoetballers en tegen spelers. Kuif genoot op zijn eigen mannier van het voetbal en van zijn hobby knaagdieren.