Een vlot lezend en handzaam boekje, niet echt een roman, best wel spannend, je wilt graag doorlezen en door de “verledentijdservaringen” van de hoofdpersoon krijgt het verhaal een leuke wending. En je leert iets over het reilen en zeilen van de antiekwereld.
De hoofpersoon is Sebastiaan, juridisch adviseur bij een onderzoeksinstituut. Sebastiaan is eigenlijk liever met zijn grootste hobby bezig, het restaureren van meubels. Tijdens de restauratie van een chesterfieldfauteuil voor zijn oom Charles stuit hij op een oude brief die helaas niet helemaal compleet is. Hij probeert er iets uit te herleiden en bespreekt dit met Bert Oltmans, de ondernemer die zijn atelier beschikbaar stelt waar Sebastiaan zijn meubels mag restaureren.
Door de brief bezoekt hij zijn oude geboorteplaats Rijnbergen. Daar treft hij zijn jeugdliefde, Brechtje.
Langzaam wordt de verhaallijn duidelijker, zowel Sebastiaan, Brechtje, Bert Oltmans als Oom Charles hebben informatie om meer te weten te komen over de handel in antiek.
Het is jammer dat het boek niet een echt eind heeft, komt er nog een deel 2 of is het juist om de lezer aan het denken te zetten?

Ik heb het boek vrij snel gelezen. De stijl van schrijven is vlot en ook zit er in het verhaal spanning, waardoor je wil weten hoe het verder gaat.
Uiteindelijk vind ik het wat teleurstellend. Er zitten veel open einden aan de verschillende verhaallijnen. Soms is het niet erg, dat het einde open blijft, maar vooral bij de thiller-achtige elementen wil je toch wel weten hoe het nu precies zit.
Wat betreft de stijl van schrijven:
meestal loopt het verhaal vlot. Je valt met de deur in huis als je aan het boek begint. Maar over sommige details wordt dan ineens uitgebreid uitgeweid. Zo wordt een ellenlange beschrijving gegeven van de leefomstandigheden van een personage, die verder in het boek niet meer voorkomt.
Ook werd ik telkens afgeleid door details die niet kloppen. Zo is het een hittegolf en een paar dagen later zitten ze bij de open haard. Voor het verhaal maakt het niet uit, maar het stoort.
De schrijver is daarnaast een taalpurist. Ook niet erg, maar hij gebruikt woorden, die echt niemand kent of gebruikt, zoals netpost, opmaak en twaalfuursmaaltijd in plaats van email, make-up of lunch. Met wat meer creativiteit moet je toch ook goede Nederlandse zinnen kunnen maken met dezelfde boodschap.

ik vind het langdradig geschreven en kom er niet snel met lezen door het boek heen, en daar door blijft het verhaal ook niet goed hangen en dus steeds weer terug moet lezen . terwijl toen ik boeken kaft zag en achter kant gelezen had me zeker aan trok om e lezen en daarom mee te doen boekenpanel . ben nog steeds blij dat ik boek gewonnen heb want ja je kan er pas achter komen als je gelezen hebt .
ik twijfel dan ook hoeveel sterren ik zou geven 2 vind ik eigenlijk te weinig een halve kan je niet geven vandaar dat ik toch maar 3 heb gegeven

Achterhaald verleden

is een toegankelijk boek dat meteen in het begin prettig leest en spanning opbouwt.
Sebastiaan heeft een bijzondere liefhebberij naast zijn baan, hij restaureert antiek en bekleedt meubels. Hierdoor ontdekt hij in een antieke stoel een document dat een bijzondere wending geeft aan zijn bestaan. Hij meent in de aanwijzingen in het document iets te herkennen en denkt dat het hem op een of andere manier iets duidelijk wil maken, dat het voor hem bestemd kan zijn.
Hij volgt zijn hart en geeft gehoor aan zijn dromen, bezoekt de plaats waar hij zijn jeugd heeft doorgebracht.
Daar ontmoet hij het meisje dat vroeger al veel voor hem betekende en die hij nooit uit zijn gedachten heeft kunnen zetten. Als de tweede naam van het meisje ook nog eens overeenkomsten heeft met een naam in het document wordt het gevoel dat het hem persoonlijk iets te zeggen heeft versterkt. De lezer wordt hierdoor meegenomen in de spanningsboog van het verhaal en volgt geboeid de verhaallijn.
De schrijver houdt de vaart erin. Hij wijdt niet onnodig uit over bijkomstigheden die van het verhaal afleiden maar komt graag to the point. Hij beschrijft op een prettige en soms poëtische manier de omgeving, gemoedstoestand, emotie en neemt de lezer op een beeldende manier mee langs bospaden en winkelstraten. Ook benoemt hij de verwarring die in hem opkomt op beeldende wijze.
Zo zie je duidelijk verschil in zijn gemoedstoestand van het 1e en het 2e bezoek aan de plaats van zijn jeugd. Zelfs tijd en telefoonbereik wordt in dit verschil meegenomen.
Je komt ook grappige woordspelingen tegen in het boek.
De verhaallijn wordt steeds spannender. Wat is er aan de hand met zijn vriendin, wat houdt ze verborgen, vanwaar de interesse voor Sebastiaans vriend. Hij gaat op onderzoek uit en ontdekt steeds meer van de geheimzinnigheid die tussen hem en zijn vriendin is ontstaan.
De manier waarop deze ontdekkingen beschreven worden is prettig. De schrijver neemt zijn lezer mee in de zoektocht en bouwt zo de nieuwsgierigheid verder op.
Door het beeldend taalgebruik ziet de lezer voor zich wat er gebeurt, hoe personen eruit zien, hoe de omgeving is, je proeft de stilte, ruikt de mufheid, ervaart wat door de gesprekken heen gebeurt zoals irritatie, boosheid, verliefdheid. Al deze aspecten maken het boek levendig.
De spanning stijgt waar de ontknoping nadert. Is dit nog realistisch, zoveel toevalligheden? Ach, het is een mooi en spannend verhaal, goed opgebouwd en de lezer leert iets over de handel in antiek en de zwendel erin. Het leest lekker weg, je wilt het in één keer uitlezen omdat je geboeid blijft maar af en toe denk je wel “dit kom je in de werkelijkheid eigenlijk niet tegen” maar daarvoor is het ook een boek. Minpuntjes zijn wel dat er erg veel nakijkfoutjes in zijn blijven zitten. Dat geeft een slordige indruk. De schrijfstijl is hier en daar een beetje ouderwets en er worden veel komma's gebruikt die niet altijd nodig zijn. Toch krijgt dit boek van mij een 8. Ik heb erg veel plezier beleefd aan het lezen ervan.