Boek
Sebastiaan is tevreden met zijn bestaan. Naast zijn saaie baan restaureert hij antiek. Tot hij iets bijzonders ontdekt. Dat is het begin van een reeks ongewone gebeurtenissen, waarvoor hij tevergeefs een rationele verklaring zoekt.
Ondertussen ontmoet hij een vroegere klasgenote, eens zijn grote liefde. Zij zit in grote problemen, die ook hem raken.
Sebastiaan ontdekt nieuwe aspecten van zijn verleden, met onverwachte gevolgen.
"Achterhaald verleden" is een roman met een magisch-realistische inslag, waarin vragen gesteld worden als: Is het toeval dat dingen lopen zoals ze lopen? Kunnen mensen voor elkaar bestemd zijn? Daarnaast bevat hij elementen van een thriller.
Over de auteur:
Dick van Zijderveld studeerde sociologie en deed enige tijd wetenschappelijk onderzoek. Daarna was hij auteur en redacteur van informatieve teksten.
Tegenwoordig schrijft hij vooral verhalen en novellen. "Achterhaald verleden" is zijn eerste roman. Hij is redacteur bij Azra. Verder publiceert hij over taal en taalgebruik. Hij is mederedacteur van Funshoppen in het Nederlands.
Eerder zijn verhalen van hem gepubliceerd in onder meer de bundel Late lente, OpSpraak, Azra en bij uitgeverij Parelz.
«
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Ik heb het boek vrij snel gelezen. De stijl van schrijven is vlot en ook zit er in het verhaal spanning, waardoor je wil weten hoe het verder gaat.
Uiteindelijk vind ik het wat teleurstellend. Er zitten veel open einden aan de verschillende verhaallijnen. Soms is het niet erg, dat het einde open blijft, maar vooral bij de thiller-achtige elementen wil je toch wel weten hoe het nu precies zit.
Wat betreft de stijl van schrijven:
meestal loopt het verhaal vlot. Je valt met de deur in huis als je aan het boek begint. Maar over sommige details wordt dan ineens uitgebreid uitgeweid. Zo wordt een ellenlange beschrijving gegeven van de leefomstandigheden van een personage, die verder in het boek niet meer voorkomt.
Ook werd ik telkens afgeleid door details die niet kloppen. Zo is het een hittegolf en een paar dagen later zitten ze bij de open haard. Voor het verhaal maakt het niet uit, maar het stoort.
De schrijver is daarnaast een taalpurist. Ook niet erg, maar hij gebruikt woorden, die echt niemand kent of gebruikt, zoals netpost, opmaak en twaalfuursmaaltijd in plaats van email, make-up of lunch. Met wat meer creativiteit moet je toch ook goede Nederlandse zinnen kunnen maken met dezelfde boodschap.