Af en toe probeer ik wat nieuwe gedichten uit of begin ik aan een verhaal dat nooit af geraakt. Ik heb wel eens gelezen dat je als schrijver veel moet herlezen en weglaten en herschrijven voor een verhaal is zoals het moet zijn. Naar eigen ondervinden is dit inderdaad het geval. Aan verhalen ploeter ik dus rustig verder, maar hieronder even een gedicht:

'Mijn hand valt in mijn schoot, nog tintelend van je aanraking
Ik vraag niet waarom, dat ene woordje zou onvindbaar zijn in de gedachtenstroom die door mijn hoofd raast
Als de lucht blauw hoort te zijn en het gras groen, hoe kunnen wij dan niet bij elkaar horen?
Het leek een logische vraag

En terwijl ik je nakijk, wordt de lucht grijs en verdort het gras.'

Lidewei