Voor mij moet de cover van een boek spreken over de inhoud. Dat doet deze beslist. Het boek handelt over Verena die een bipolaire stoornis heeft en de foto toont een vrouw met twee gezichten. Geslaagde cover dus.

Wat een mooie schrijfstijl heeft Verena! Zo ongecompliceerd recht op haar doel af. Heel openhartig, eerlijk, ruw, humoristisch, ontroerend. Ze weet de gevoelens van de lezer te bespelen.
De hoofstukken zijn kort en dat leest makkelijk. Elk hoofdstuk begint met een stukje uit een liedtekst, boek of film. Steeds toepasselijk op de inhoud van dat hoofdstuk. Heel mooi gedaan. Door flashbacks krijg je zicht op het leven van Verena.

Het boek handelt over een serieus onderwerp maar Verena kan het toch op een luchtige, informatieve manier overbrengen. Zelfs de zwaardere passages blijven nog aangenaam leesbaar. Je krijgt er als lezer geen down gevoel van. Je wordt helemaal ondergedompeld in het leven van een persoon met een bipolaire stoornis. Haar worstelingen met de aanvaarding van haar ziekte en wie ze is zijn heftig. Door haar open manier van schrijven krijg je een heel goed beeld van wat ze allemaal meemaakt. Tijdens het lezen zeg je soms tegen jezelf, hé dat doe ik ook of dat herken ik ook bij mezelf. Maar niet zoals Verena . Als jij dingen meemaakt en door het leven tuft aan 25 Pk doet zij dat met Ferrari power van 490 Pk. Iets dat wij niet kunnen volgen.
Op een bepaald moment verliest ze even de drive om te leven maar door de liefde van haar man, ouders en vrienden vind ze weer de kracht om verder te gaan. Deze liefde loopt als een rode draad door het verhaal heen.
Soms is ze zeer filosofisch in haar schrijven. Als lezer heb je dan ook even momenten om stil te staan bij je leven en bepaalde beslissingen die je maakt.

Een bittere pil is een boek dat mij heel wat inzichten heeft bijgebracht op allerlei vlakken. Daarvoor ben ik Verena ontzettend dankbaar.