Met spanning heb ik gewacht op de "derde De Winter".
Nadat Schone Kunsten (waar ik al van genoten had) werd overtroffen door Tweede Adem, waren mijn verwachtingen hoog gespannen voor de nummer drie.
Zou Corine Hartman in staat blijken zichzelf nóg meer te verbeteren? Het antwoord is volmondig JA!
Het verhaal is in één woord: Geweldig. In meer woorden: het is spannend, gevoelig, realistisch en met de nodige (onderkoelde) humor gelardeerd.
En eigenlijk zijn het twee verhalen. Enerzijds de moordzaak die opgelost moet worden en anderzijds de langverwachte ontknoping rond Suzan, de verdwenen dochter van Nelleke.
Corine past alle puzzelstukjes netjes in elkaar zodat er een prachtig verhaal ontstaat.
En niets is voorspelbaar; je blijft tot het einde toe in spanning.
Meteen bij het eerste hoofdstuk sleept ze je bij de haren het verhaal in.
Pas bij hoofdstuk 5 ontmoet je Nelleke de Winter weer. Ik betrapte mezelf er op dat ik zo in het (moord-)verhaal zat, dat ik met enige verbazing bij hoofdstuk 5 dacht: Oh ja, het is een De Winter-case!
Vervolgens ontmoet je alle oude bekenden weer: de collega's van Nelleke, Jaap en zijn dochters, de hond Daya, vriendin Simone - een feest van herkenning.
Ik schreef het al eens bij een recensie van Schone Kunsten: ik ben totaal verslingerd aan Nelleke.
Ze is natuurlijk ook wel de heldin van het verhaal, maar ze is gewoon een mens van vlees en bloed.
Zeker in deze laatste De Winter blijkt dat aan alle kanten.
Hoewel de titel anders doet vermoeden is er overigens geen sprake van een 'Open einde'. Noch rond de moord, noch rond Suzan.
De schrijfster laat ons niet met vragen achter.
Meer kan ik niet over de titel zeggen; daarmee zou ik teveel weggeven. Je moet het verhaal gelezen hebben om de titel te begrijpen. En je gaat dan ook begrijpen waarom de flaptekst vermeldt dat Nelleke een ('onmenselijk') hoge prijs moet gaan betalen.
De emotionele prijs die we als lezers moeten betalen is helaas ook (veel) te hoog: dit is de laatste De Winter.
Het goede nieuws is dat er wel weer aan een nieuw boek wordt gewerkt.
Mijn lijst met boeken die het voor elkaar gekregen hebben om me te laten huilen, bestond tot vandaag uit één titel.
Op die lijst kan ik, met betraande ogen, 'Open Einde' zonder schaamte bijschrijven.
(Mijn recensie van maart 2009)

Ik heb dit boek in 2 dagen uitgelezen. Wat een geweldig boek, vol spanning en ontroering ! Corine Hartman heeft een prettige schrijfstijl, zodat je helemaal meeleeft met Nelleke de Winter. Wat krijgt zij wat voor kiezen, zeg en wat een onmenselijke prijs heeft ze moeten betalen...Helaas is dit het laatste boek van Nelleke de Winter en gek genoeg zal ik haar missen. Jammer dat het verhaal niet verder gaat, maar Corine zal zeker weer een heerlijk volgend boek schrijven. Ik wacht met velen met spanning af ! Dit boek *Open einde* krijgt van mij 5 sterren, niet alleen omdat ik hem geweldig vind, maar ook omdat het verhaal boeit vanaf de eerste bladzijde tot de laatste !

Alledrie de boeken gelezen en van genoten...

Na "Schone Kunsten" en "Tweede Adem" ben ik gelijk begonnen in "Open Einde" en moet eerlijk bekennen dat ik het erg jammer vind dat het uit is en daarmee ook de De Winter serie. Voor ik deze serie heb gelezen had ik al kennisgemaakt met Corine Hartman door "In Vreemde Handen" te lezen, in veel (positieve) reacties las ik vaak dat men over het algemeen de de Nelleke de Winter serie iets minder van kwaliteit vond. Wat mij betreft is dat niet het geval, de boeken zijn ook niet met elkaar te vergelijken, deze serie neigt meer naar het detective-genre terwijl ik "In Vreemde Handen" een echte thriller vind. "Open Einde" vond ik persoonlijk de beste van de drie, maar dat heeft mede te maken met het feit dat je inmiddels de personages al redelijk kent. De verhaallijnen lopen prachtig in elkaar over. Tot de laatste bladzijde om van te smullen!