Boek
Open einde
Inspecteur Nelleke de Winter moet alle zeilen bijzetten na de dood van Berend Bouwmeester, eigenaar van een restauratiebedrijf in Bredevoort. De inwoners van het voor toeristen zo gemoedelijke boekenstadje zijn allesbehalve toeschietelijk en tijdens het onderzoek stuit Nelleke op een oud mysterie. Een geheim dat alles te maken heeft met een lijk dat lang geleden werd opgevist uit de Slingeplas.
Onno Brugging, eigenaar van een antiquariaat, is een van de verdachten. Hij lijkt bovendien een grote aversie te hebben tegen Berends vrouw Anne-Wil, omdat zij midden tussen de antiquariaten een winkel in nieuwe boeken begint.
Laat Nellekes intuïtie haar ditmaal in de steek? Ze vreest het ergste, want ze is afgeleid door de zoektocht naar Suzan. Het lijkt erop dat ze haar dochter na eenentwintig jaar in haar armen kan sluiten, maar de vraag is of de prijs daarvan niet te hoog zal zijn. Onmenselijke hoog.
«
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Open einde
Met spanning heb ik gewacht op de "derde De Winter".
Nadat Schone Kunsten (waar ik al van genoten had) werd overtroffen door Tweede Adem, waren mijn verwachtingen hoog gespannen voor de nummer drie.
Zou Corine Hartman in staat blijken zichzelf nóg meer te verbeteren? Het antwoord is volmondig JA!
Het verhaal is in één woord: Geweldig. In meer woorden: het is spannend, gevoelig, realistisch en met de nodige (onderkoelde) humor gelardeerd.
En eigenlijk zijn het twee verhalen. Enerzijds de moordzaak die opgelost moet worden en anderzijds de langverwachte ontknoping rond Suzan, de verdwenen dochter van Nelleke.
Corine past alle puzzelstukjes netjes in elkaar zodat er een prachtig verhaal ontstaat.
En niets is voorspelbaar; je blijft tot het einde toe in spanning.
Meteen bij het eerste hoofdstuk sleept ze je bij de haren het verhaal in.
Pas bij hoofdstuk 5 ontmoet je Nelleke de Winter weer. Ik betrapte mezelf er op dat ik zo in het (moord-)verhaal zat, dat ik met enige verbazing bij hoofdstuk 5 dacht: Oh ja, het is een De Winter-case!
Vervolgens ontmoet je alle oude bekenden weer: de collega's van Nelleke, Jaap en zijn dochters, de hond Daya, vriendin Simone - een feest van herkenning.
Ik schreef het al eens bij een recensie van Schone Kunsten: ik ben totaal verslingerd aan Nelleke.
Ze is natuurlijk ook wel de heldin van het verhaal, maar ze is gewoon een mens van vlees en bloed.
Zeker in deze laatste De Winter blijkt dat aan alle kanten.
Hoewel de titel anders doet vermoeden is er overigens geen sprake van een 'Open einde'. Noch rond de moord, noch rond Suzan.
De schrijfster laat ons niet met vragen achter.
Meer kan ik niet over de titel zeggen; daarmee zou ik teveel weggeven. Je moet het verhaal gelezen hebben om de titel te begrijpen. En je gaat dan ook begrijpen waarom de flaptekst vermeldt dat Nelleke een ('onmenselijk') hoge prijs moet gaan betalen.
De emotionele prijs die we als lezers moeten betalen is helaas ook (veel) te hoog: dit is de laatste De Winter.
Het goede nieuws is dat er wel weer aan een nieuw boek wordt gewerkt.
Mijn lijst met boeken die het voor elkaar gekregen hebben om me te laten huilen, bestond tot vandaag uit één titel.
Op die lijst kan ik, met betraande ogen, 'Open Einde' zonder schaamte bijschrijven.
(Mijn recensie van maart 2009)
