De onafscheidelijke tweelingzusjes Stacha en Perle komen in Auschwitz samen met hun moeder en hun grootvader aan. Ze zijn mischling, wat wil zeggen dat ze blond haar en bruine ogen hebben. Arisch en Joods tegelijk.
Nazidokter Mengele gebruikt de meisjes direct vanaf hun aankomst voor experimenten en om de verschrikkingen zo veel mogelijk uit hun gedachten te kunnen bannen verzinnen de zusjes een taal en een eigen magische wereld.
Op zekere dag verdwijnt Perle, waaruit wordt opgemaakt dat ze is overleden. Stacha kan niet geloven dat haar tweelingzusje dood is.

Na de bevrijding trekt Stacha op met een jongen, die ze in het kamp heeft leren kennen. Hij heeft ook een tweelingbroer in het kamp verloren. Samen trekken ze door het verwoeste Polen op de lange weg naar huis. Onder zeer moeilijke omstandigheden houden ze zich staande, maar meer nog zijn ze gedreven door hoop en wraak in hun zoektocht naar een gezamenlijke en veilige toekomst.

Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Stacha en Perle, die heel verschillend van elkaar zijn, zowel in sociaal opzicht alsook hoe elk dat verwoordt. Affinity Konar heeft dit in het verhaal op een bijzondere wijze weergegeven.

De zusjes hebben sterke karakters en door het taalgebruik van Konar kon ik me vanaf het begin goed in hun leven en omstandigheden verplaatsen.

Het zijn nog maar kinderen als ze in Auschwitz aankomen, maar hun gedachten zijn zeer volwassen.
Ongeloof, verontwaardiging, hoop en moed niet verliezen hebben me bij het lezen van dit boek bij de strot gegrepen.

Ook wat vrijheid betekent. Is men wel werkelijk vrij? Op papier wel, maar je echt vrij voelen is weer iets heel anders. Hun geest zal altijd gevangen blijven door wat ze hebben meegemaakt.

Mischling is een triest verhaal, maar ook mooi. Het heeft een diepe indruk op mij gemaakt.