Boek
Het huis van de moskee
Al achthonderd jaar, generatie na generatie, heeft de familie van Aga Djan een centrale positie in de stad.Al zolang ze er wonen, brengen ze de geestelijk leider van de moskee voort. De imam is een belangrijk man, maar zeker zo belangrijk is Aga Djan. Als eigenaar van de bazaar heeft hij veel economische macht; bovendien is hij schrijver. Belangrijke gebeurtenissen, gedachten en ontmoetingen met mensen noteert hij in een bijzonder verslag dat de actuele geschiedenis van Iran van de laatste vijftig jaar omvat.Kader Abdolah (Iran, 1954) debuteerde in 1993 met de verhalenbundel De adelaars.Na De meisjes en de partizanen verscheen in 1997 de roman De reis van de lege flessen, in 2000 gevolgd door Spijkerschrift. Daarnaast publiceerde Abdolah drie bundels van zijn Mirza-columns uit de Volkskrant: Mirza, Een tuin in de zee en Karavaan. Ter gelegenheid van de Boekenweek 2001 verscheen het boekje De koffer, met daarin een interview, een artikel over zijn werk en een nieuw verhaal. In 2003 publiceerde De Geus de roman Portretten en een oude droom. Bij Uitgeverij Bert Bakker verscheen Kélilé en Demné (2002), een door Kader Abdolah bewerkt klassiek meesterwerk uit het oude Perzië. «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Recensies van Het huis van de moskee door Kader Abdolah
Twee gedichten n.a.v.dit boek
Een bruin
bewegend kleed
van mieren
bedekt de stoep.
”Luister!
Ze praten
maar wij
begrijpen hun taal niet.
Ze zijn bezig
met een soort plechtigheid.
Brengt de lente
verandering in hun nest?
Stuur ze terug
voor ze naar binnen lopen.
Nee, lees de liefdesbrief
voor ze het huis veroveren.”
De bewoners
van het huis
buigen zich voorover.
Ze blazen rook
over het bewegend kleed.
Ze neuriën
maar wij
begrijpen hun taal niet.
Ze zijn bezig
met een soort plechtigheid.
Ze neuriën, neuriën…
en zien
het bruine kleed
onbeweeglijk worden.
Het luistert!
In een plechtige stoet
trekken de mieren
zich terug
in de kieren
van de oude muren.
Voor ons
niet te volgen.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Gedempte voetstappen
In het huis van de moskee
dempen voetstappen op tapijten.
Loop je een tijdje mee
dan merk je waar ze slijten.
Trekkende vogels tekenen patronen,
brengen kleur en warmte aan
bij hen die het huis bewonen,
geven tevens richting aan.
Gevleugelde voeten brengen vreugde,
slepende voeten diep verdriet
aan die zich menigmaal verheugde
of donkere schaduwen achterliet.
Zie de dankbare Aga Djan
gebogen, oud en grijs
peinzend op de berg staan,
kijkend naar het paradijs.
Zo keek ooit ook Mozes
naar het beloofde land.
Nog tekenen trekvogels
een veelkleurige rand.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Geïnspireerd door het boek “Het huis van de moskee” van Kader Abdolah, De Geus 2005
Beide gedichten zijn gepubliceerd in het boek "Strijklicht van violen", poëzie bij kunst en literatuur.
Veel over gehoord en nu ook gelezen. Het laat heel wat zien van de bijzondere cultuur en misstanden die in veel arabische landen heerst. Het boek is goed geschreven en prettig om te lezen.
Dit boek heb ik al drie keer gelezen, o.a. voor de leesclub het is zo mooi beschreven en zo duidelijk.
Prachtig boek waarin de gevolgen van polieke veranderingen op een familie in Iran wordt beschreven. Het boek heeft een bepaalde autenticiteit doordat er fragmenten uit de koran en arabische dichtkunst worden gebruikt. Ook heeft het niet alleen een poltiek karakter, omdat de familie en hun priveleven uitgebreid beschreven en het het verhaal ook magisch realistische elementen bevat. De gewoonten en riten binnen de familie worden helder behandeld en geven een mooi beeld van de persische cultuur. Het boek wordt naarmate het verhaal vordert steeds aangrijpender en als het boek eenmaal uit is wil je het liefst nog doorlezen om te zien hoe het met alle personages verder is gegaan. "Het huis van de moskee" zorgt ervoor dat de lezer de poltieke situatie in Iran beter begrijpt, maar maakt het ook menselijker. Heel goed boek.
