Toegewijde
leny Kruis
leest nu: Zomerhuis met zwembad door Herman Koch (p. 84)
vindt het: “Goed”
Ik ben een fanatiek fan van Agatha Christie,hou van detectives, thrillers, biografie en gedichtenbundels. Het boek dat ik in de brand zou steken zou die zeker van Hitler zijn Mein Kampf!
Ik ontmoet al veel auteurs, zijn hele lieve mensen tussen, doch ook mensen ( gelukkig een paar maar) die het een beetje té hoog in het bolleke hebben omdat ze nou toevallig A: Door de vette seksscènes in hun boek miljonair zijn geworden en dan denken dat ze popie Jopie zijn. De kunst is als je toch een goed boek schrijft, jezelf aan je lezers voorstelt via lezingen bijvoorbeeld en kennis maakt met je fans, althans zo doe ik het. Zij zijn de beste graadmeters voor je volgende boek.
»
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Zal niet waar zijn..
Ik en een ziekenhuis, dat is water en vuur. Temeer daar ik mijn jeugd veel in ziekenhuizen heb door moeten brengen ( brandwonden) en nu ook in mijn 25ste jaar heb ik vijf jaar tegen kanker moeten knokken, toen ik 59 was begon daar weer die kanker in mijn borst mee te doen, daar weer tegen knokken, zit ik aan de antikankerpilmedicatie ( zogenaamde confortherapie, scheelt ziekenhuiskosten) krijg ik me daar ineens ( door chemo en bestralingen) een dijk van een longontsteking binnen drie jaar is dit de tweede keer en gelijk maar een borstvliesontsteking, we waren toch bezig de boel hierbinnen te verbouwen.
Na 14 dagen gezellig in dat witte hotel gelogeerd te hebben mocht ik eindelijk naar huis met een pak papieren voor de komende onderzoeken. Men had namelijk ontdekt dat mijn zuurstof de verkeerde kant opging. Wetenschappelijk was dat niet mogelijk, maar hé ik heet niet voor niets Kruis! Bij ons in de familie gaat er nooit iets goed.
Normaal moet je bij inspanning je longen vol met zuurstof hebben, ik kreeg een apparaat aan, zuurstof uit de neus en gaan met die banaan, In plaats van de 100 begon ik een beetje bingo te spelen, 99, 96, 88, 85, tot en met 74 toen ving de dokter mij op die mij die middag naar huis ( voor de 2de keer trouwens al) wilde sturen. Feest ging niet door. Voor hen was ik een wetenschappelijk vraagstuk, want het kon helemaal niet dat mijn longen leegliepen terwijl ik gevuld zou moeten doorlopen. Dat is pech, lucht is weg. Dus het weekend allerlei apparaten aangehad en omgehad maar maandagmiddag mocht ik eindelijk naar huis. Met de nodige instructies, medicaties en de komende onderzoeken. Ze snappen er niets van, hebben dit nimmer meegemaakt. Dus een mooie uitdaging voor die witjassen. Mijn lezen is er goed bij ingeschoten, eveneens mijn schrijven. Want er zou misschien nog een boek van mij verschijnen, maar dat heb ik even op de lange baan geschoven. Eerst even aan mijn gezondheid denken. Nu heb ik thuis alle tijd om mijn boeken gelukkig weer in handen te nemen en lekker alles weg te lezen.
Want zuurstof tekort, maar mijn hersens werken gelukkig nog goed hoor. We zijn er weer!!
