Ik sschrijf boeken voor twee goede doelen, namelijk die voor zieke kinderen en zieke dieren, zij zijn de halvering van het budget van ons kinderkabinet. Dus als ik mijn recettes krijg ( denk nou niet gelijk aan duizenden exemplaren, was dat maar waar) dan ben ik in staat om voor de kinderafdeling in een ziekenhuis wat speelgoed aan te schaffen, voor de asiels wat voeding aan te slepen, voor buren die van hun AOWtje kattenvoer en brokjes voor de zwerfkatten halen, dat doen wij dan. Het goede doelen aspect is gewoon een ideaal van mj hoor. Rijk word ik er niet van, zou het niet willen ook, maar deze twee groepen van zwakkeren in onze samenleving gaat mij echt aan het hart. Ik heb helaas zelf geen kinderen, wel nog een oude kater van bijna 20, die is allang door 2 artsen opgegeven, doch die ouwe knalt mij nog in de nachten die ik loop te spoken, dan is meneer bezig aan zijn reis om de wereld en knalt mij rustig omver als was ik een bowlingbal die de baan afschiet.

Mijn laatste boek gaat alleen over mijzelf, is duidelijk geschreven voor hen die ermee te maken hebben of krijgen. Wat? Hoor ik je nou denken! Nou Kanker. Het is mij overkomen, vanaf dag een tot en met nu heb ik een boek in elkaar gezet om mensen te helpen die er mee te maken hebben, geloof mij, als jij je hoofd omdraait weet ik zeker dat je echt wel iemand kent met deze ziekte. Ik ben nu twee jaar verder, God weet wat er nog voor mij in het zuurvat zit. Maar dit boek is voor mij een geestelijke verruiming geworden en een opruiming. Niet alleen tranen met tuiten huilen, doch ook de leuke, gekke , rare dingen die ik met vrouwlief heb meegemaakt, nog meemaak die staan erin beschreven. Eigenlijk is het een boek voor iedereen die angst heeft om het te krijgen, die er een in de familie heeft enzovoort. Wanneer het uitkomt? Ik weet het niet, de uitgever had maar 15 bladzijdes nodig om zijn fiat te geven.Alles wat er in staat is de waarheid, dus eigenlijk een stukje autobiografie van mijn kant. Het inlezen heeft heel lang geduurd door mijn vrouw ( zij heeft Nederlands gestudeerd, dus nogal van de strenge) want bij elke drie, vier pagina's hoorde ik haar snotteren.

"Hé Claudy, als je zo doorgaat dan drijft dat boek straks de winkels uit"

Voor haar was het een herbeleving van een doodenge tijd, maar ook de lach is zeker niet vergeten, Geloof me als ik zeg dat 90% lachen al een hele gezonde therapie is. Wij lachen overal om, samen gelukkig, nog steeds hoor. Zo, jullie zijn in ieder geval de eerste die weten waarover mijn 6de boek gaat. De vorige boeken waren korte verhalen, gedichtenbundels, natuurlijk heeft kater Charley ook een boek geschreven en hij heeft meer fans dan ik...Moet je nog peultjes?

.