Lekker zwijmelboek. Las lekker weg. Leuk als tussendoortje!

Heel verdrietig beging. Daarna een liefdes verhaal. Leuk geschreven. Lekkere chicklit.

Wat een verfrissend boek in zijn genre! Ik hou best van chicklit, maar het ligt er vaak zo dik bovenop. Dan zijn de personages, de situaties en alles er omheen zwaar overdreven. Een beetje hoort erbij, maar het mag nog wel grenzen aan de werkelijkheid. Vaak is het voor mij echt too much. Dan haak ik af. Ik word bijvoorbeeld bloednerveus van de Shopaholic boeken. Letterlijk. Ze laten me op een hele nare manier niet meer los. Misschien komt het door de neurotische karakters die over het algemeen in dergelijke boeken gebruikt worden, maar een echt goede verklaring ervoor heb ik niet. Hoeft ook niet, ik lees ze gewoon niet meer. Maar ja, ik wil soms toch ook weleens gewoon lezen voor de ontspanning. Niet voor de spanning, de puzzel of om er wijzer van te worden. Gewoon lezen en genieten. Niets meer en niets minder. Dus probeer ik het regelmatig toch weer. Soms red ik het niet, maar soms lees ik wel tot het eind door. Zoals bij Zestig Dagen. Heerlijk feelgood verhaal over het (liefdes)leven van Emma. Alhoewel het begin eigenlijk feelbad is… tranentrekkend zelfs. Maar zoals het een echte chicklit betaamt is er natuurlijk een happy end. De karakters en het verhaal zijn niet zwaar overdreven en zeker niet neurotisch. Het is een heerlijk liefdesverhaal om bij weg te zwijmelen, vlot en zeer makkelijk leesbaar geschreven. Ik kreeg precies wat ik wilde: lezen en genieten. Het was alleen wel jammer dat ik het boek al in één dag uit had, van mij had het nog veel langer mogen duren. Dus Gillian King, volgende keer een wat dikkere pil graag!

Emma heeft een relatie met Gijs. Ze verwachten samen een kind en hebben besloten om te trouwen. Dan sterft Gijs plots. Vier jaar na zijn door verhuist ze terug naar Den Haag, de stad waar ze opgroeide. Jesper de beste vriend van Gijs woont ook in Den Haag. Hij heeft een relatie maar als hij Emma weer ziet … Eef, de vriendin van Jesper merkt hoe Emma en Jesper steeds closer worden. Ze zegt dat de twee mekaar 60 dagen niet mogen zien om zo een laatste poging te doen om hun relatie te redden. Lukt dit?

De cover van het boek is voor mij zeer geslaagd. Mooie foto en prachtige kleurencombinatie. De lettertypes goed gekozen. Afgewerkt met een roze binnenkant. Al een streling voor het oog. Zet aan om het vast te nemen.

Gillian King heeft een hele vlotte schrijfstijl. Nooit langdradig of vervelend. Heel vloeiend en snel. Er wordt niet getreuzeld, passages worden niet te lang uitgesmeerd. Ze weet perfect wanneer het tijd is om door te gaan met het volgende. Er is een emotionele balans in de woorden die ze schrijft. Als lezer ga je helemaal mee in deze mooi beschreven emoties. Telkens weet ze weer het midden te zoeken zodat het boek niet te zwaar wordt maar ook geen lachertje is. Realistische beschreven gevoelens.

Het boek wordt telkens verteld vanuit Emma en Jesper, de twee hoofdpersonages. Als lezer merk je natuurlijk al snel dat die twee voor mekaar gemaakt zijn. Je gaat mee in dat rijpingsproces. Emma is degene die terecht komt in hilarische soms gênante situaties. Jesper is degene die rust brengt in het geheel. Ze vullen mekaar perfect aan. Alleen zijn ze er op dat moment nog niet helemaal klaar voor. De rol die Eef speelt in het verhaal is ook heel mooi uitgewerkt. Soms heb je negatieve gevoelens tegenover haar en soms leef je wel mee. Op het einde komt daar nog een verrassend ander gevoel bij.

Het plot zit mooi in mekaar. Je weet als lezer waar het naartoe gaat maar de weg is niet zo netjes rechtdoor als je denkt. Er worden eerst kringetjes gelopen om daarna op oneffen terrein te lopen. Helemaal op het einde een cliffhanger, de ‘loopbrug’, die toch verrassend is. Het boek had kunnen eindigen bij het voorlaatste hoofdstuk. Maar het laatste hoofdstuk is echt heel mooi. Ik las de ontknoping in een waas van tranen maar natuurlijk met een glimlach op mijn gezicht.

Dit is geen doorsnee rechtdoor verhaal maar fris verrassend.