Er is al zo veel gezegd en gesproken over dit boek, dus wat moet ik hier nog aan toe voegen.

Wil een paar citaten opschrijven die mij geraakt hebben.

"We waren alleen met onze eigen gedachten, op onze eigen tijdlijn die steeds minder raakvlakken had. Ik probeerde me uit alle macht van je los te maken maar het was niet meer dan een dappere poging. Dapper, omdat ik nu weet dat ik door moest. Maar echt los zou ik niet van je komen, hoe graag ik dat ook wilde. We waren verstrengeld, zo met z'n tweeën een, ik heb geen idee hoe ik me daar uit had kunnen worstelen".

"Ik denk inderdaad dat ik me schaamde. Maar vooral omdat ik je niet kon helpen. God het was zo fustrerend. Ik kon het niet. Ik kon je niet begrijpen, niet helpen en niet loslaten.

Het boek raakt je tot en met, wat een strijd heeft zij gehad. Weet dat het heel erg moeilijk is om met een manisch depressieve partner te leven. Door dit boek te schrijven kan ze afstand nemen. Isa verwoordt het zo mooi, open en eerlijk.

Isa je bent een kanjer.