Suikerdood is uit, en na een heel rommelig begin, met veel personen die hun opwachting maken, komt het verhaal na een blz of 70 eindelijk op gang. Dan valt alles langzaam op zijn plaatst en wordt het plot ontrafelt.
Een plot wat goed in elkaar zit, en waarbij je goed moet opletten, zodat je alles kunt blijven volgen.

De karakters vind ik goed uitgewerkt, maar dat komt ook omdat dit niet het 1ste boek is met Cato Isaksen en Marian Dahle, die laatste vind ik trouwens knap eigenwijs. Gaat volledig haar eigen gang, en ik heb er mijn vraagtekens bij. Kan dit zomaar in een goed draaiend politie apparaat? Cato had deze keer niet zo heel veel inbreng vond ik, maar hij blijft vrij nors.

Dit was mijn 3de boek van Lindell, Boeman en Honingval heb ik ook gelezen, en ik moet er wel bij zeggen dat ik niet echt meer goed weet of haar boeken altijd zo rommelig beginnen. Maar ik vond het een prima boek, waar ik me, na de 1ste 70blz prima mee vermaakt hebt.

Het hele plot valt naadloos in elkaar op het einde, en wordt per bladzijde spannender zodat je toch wordt meegezogen in het verhaal en echt wilt weten hoe het afloopt.

Dit boek krijgt van mij 4 sterren, en de laatste opmerkelijke zin, wil ik nog ff kwijt.
de doden verlangen niet terug................zou het dan toch mooi zijn over de regenboog