Er was een hype… Ik hoorde Stoner hier, Stoner daar. Lof, lof en nog eens lof. Lettervreter als ik ben, moest ik toen ook het boek lezen. Zonder eigenlijk te weten wat ik ging lezen. Dus kwam ik er pas bij de inleiding achter dat het eigenlijk al een heel oud boek is. Al in 1965 geschreven en de schrijver leeft niet meer. Overigens had die inleiding voor mij niet gehoeven, ik lees het boek liever zelf dan dat ik vooraf het verhaal al beknopt voorgeschoteld krijg. Misschien was het als nawoord wel interessant geweest, maar nu stoorde het mij.
Waar de titel vandaan komt, is onmiddellijk duidelijk. William Stoner is de hoofdpersoon van dit boek. Zijn levensloop is waar het over gaat. Van simpele boerenzoon naar hoogleraar. Zijn ongelukkige huwelijk waaruit zijn geliefde dochter geboren wordt, zijn buitenechtelijke affaire. Eigenlijk is het allemaal niet zo interessant, maar het wordt zo prachtig beschreven dat je erin gezogen wordt en door wilt blijven lezen. Stoner is een ongelukkige, passieve, introverte, soms meelijwekkende, wanhopige, eigenzinnige man. Hij is zoekende, maar vindt nooit. John Williams heeft een indrukwekkend mooi tijdsbeeld van de 20e eeuw in de Verenigde Staten geschreven. Ik vind het boek prachtig, maar ik kan de kritieken die ik inmiddels gelezen heb ook begrijpen. Het is zo’n typisch ‘love it or hate it’ boek. Als je op zoek bent naar actie, spanning en personages die veel ‘doen’, kies dan iets anders. Hou je van prachtig taalgebruik en wat minder vaart, lees dan Stoner!

Een geweldig mooi boek, en in een adem uitgelezen.

Het leven van William Stoner liep niet bepaald over rozen. Stoner werd in 1891 geboren op een kleine boerderij in Centraal Missouri. Zijn ouders waren simpele hardwerkende boeren en hij was enigst kind.

In 1910 melde Stoner zich aan bij de universiteit van Missouri, hij ging landbouwkunde studeren. Na twee jaar stapte hij over naar Engelse letterkunde. Tijdens een les, gegeven door Archer Sloane, werd hij gegrepen door de taal en wilde daar verder mee. Juni 1914 behaalde hij zijn bachelordiploma. Zijn ouders waren bij de uitreiking en dachten Stoner mee terug naar de boerderij te nemen. Maar Stoner had besloten om verder te gaan in de Engelse letterkunde en moest het zijn ouders nog vertellen. Zijn vader incasseerde zijn woorden zoals een steen de herhaalde slagen van een vuist incasseert. En hij zei:" Als jij vindt dat je hier moet blijven en je boeken moet bestuderen, dan moet je dat doen. Je moeder en ik redden ons wel."

Stoner kreeg een vaste aanstelling op de universiteit. Tijdens een receptie ontmoette hij Edith Elaine Bostwick, dochter van een bankdirecteur. Hij viel voor haar blauwe ogen. Ze trouwden maar het bleek geen gelukkig huwelijk. Edith was groot gebracht in de veronderstelling dat er voor haar gezorgd zou worden. Zij had nog nooit een dag voor zichzelf gezorgd, laat staan voor een ander. In 1923 werd hun dochter Grace geboren. Edith kon en wilde niet voor haar zorgen, zodat alles op Stoner neerkwam. Verzorging, huishouden en zijn werk. Dat duurde een aantal jaren.

Na de zelfmoord van Edith's vader veranderde zij totaal. Edith gebruikte hun dochter om een wig te drijven tussen hun beiden. Stoner besloot niet te scheiden omwille van zijn kind. Hij kreeg een relatie met Katherine Driscoll, een studente. Bij haar leerde hij de echte liefde kennen. Stoner had een haat-liefde verhouding met Holles N.Lomax, die voorzitter van de vakgroep engels was. Lomax dreigde onder valse voorwendselen Katherine te ontslaan, want hij was achter hun relatie gekomen. Stoner heeft de relatie verbroken met pijn in zijn hart, want hij was nog nooit zo gelukkig geweest. Hij is daar letterlijk ziek van geworden, en verouderde snel. Stoner is nooit meer de oude geworden en hij bleek een ernstige ziekte te hebben. Op het laatst zijn Stoner en Edith weer tot elkaar gekomen. Ze hadden zichzelf de pijn vergeven die ze elkaar hadden aangedaan en gingen op in wat hun leven samen geweest had kunnen zijn.

Bijzonder mooi geschreven. Het raakt je diep en je leeft mee met William Stoner, de geen gemakkelijk leven heeft gehad, verkeerde keuzes heeft gemaakt. Maar op een prachtige indrukwekkende manier wordt neergezet.

De roman "Stoner" van John Williams is uit! Geen roman die ik zou aanraden aan een jonge lezer. Waarom hoor ik u denken! Omdat het boek subliem is in zijn gewoon zijn. Geen tierlantijntjes, geen opmerkelijke uitspraken en of taalgebruik. De roman geeft je een beeld van het leven van een man. Een man met liefde voor zijn vak lesgeven, de liefde voor de literatuur en de liefde voor een vrouw. Gewoon een roman over het leven zelf, niets meer maar ook niets minder! Om daar de kracht , de klasse van te begrijpen moet je mijn inziens reeds enkele tientallen jaren heel gewoon in het leven gestaan hebben!

Je moet ervan houden. Uitstekend geschreven.

Een hype over een boek dat al een tijdje geleden werd uitgeven. Leuk, onderhoudend maar wat mij betreft geen topper...

Mooi boek.

niet zo verschrikkelijk enthausiast. Ik vind de man niet sympathiek. een beetje een sul. ik had zin hem op een motortje te zetten. Wel een prachtig stuk toen hij stierf!

Stoner is zo'n boek waarvan ik gewoon niet weet wat ik er nou eigenlijk van vind. En dat is meteen alleszeggend. Ik ben niet laaiend enthousiast zoals sommige anderen, maar ook niet zo venijnig in mijn kritiek als anderen. Stoner is de hoofdpersoon in het boek. Het boek verhaalt in prachtig taalgebruik over zijn leven. Over de boerenjongen die naar de universiteit gaat en later docent wordt. Over zijn liefdes en passies en zijn ouder worden en sterven. Over de hoofdpersoon denk ik hetzelfde als over het boek...ik weet het niet precies. Soms een sterke man, wiens keuzes en principes ik bewonder. Soms een hele slappe man, die wegloopt voor het leven en wegzinkt in een soort lethargie. Een man die ik, oneerbiedig, een schop onder zijn kont zou willen geven. Anja zegt het denk ik goed in haar recensie; houd je van prachtig taalgebruik en niet zo veel vaart, lees dan Stoner!

Ik heb het boek graag gelezen en zou Stoner graag ontmoet hebben. Enkel het nawoord vond ik wat minder, het deed voor mij afbreuk aan het verhaal. Wel moeilijk om er sterren aan te geven, hoor. Langs de ene kant is het een pareltje, maar aan de andere kant kan het niet tippen aan de boeken die ik vijf sterren gegeven heb, al is het niet meteen een boek dat vergeleken mag worden. Dus misschien toch maar mijn punten wat opkrikken ;-)

Pas één hoofdstuk gelezen. Magistraal. Kernachtig geschreven maar elk woord is raak. De openbaring die de hoofdpersoon ervaart is heel aangrijpend.