EEN WAAR GENOT OM TE LEZEN, EEN PARELTJE!
Dit boek mag dan wel over depressie gaan, Meneer Chartwell is een verbazend grappig boek. Niet dat je je elke pagina een scheur lacht, maar geloof me: voor je het weet ontsnapt er een luide ‘ha’ uit je mond. Je bent dus gewaarschuwd: als je dit boek in het openbaar leest kan je debiel overkomen.

Voor het overgrote deel van die humor is Meneer Chartwell verantwoordelijk. Meneer Chartwell, oftewel Zwarte Pat, is de grote, sprekende hond die metafoor staat voor depressie. En die metafoor is verbijsterend goed gelukt. Wie direct of indirect te maken heeft (gehad) met depressie zal veel troost en herkenbare momenten uit dit boek halen. En voor wie nog niet met depressie te maken heeft gehad is dit boek heel verhelderend. Het werpt als het ware een licht op je visie over depressie, een visie die voorheen misschien eerder wazig en donker was.

In tegenstelling tot wat je misschien zou denken voelt de sprekende hond verrassend geloofwaardig aan. Er is eigenlijk niets dat onwaarschijnlijk aanvoelt, behalve dan misschien het feit dat het verhaal zich afspeelt in ’64. Doorheen het verhaal kom je niet in die sfeer en dat is best wel spijtig. Maar gelukkig is er wel een constante onderhuidse spanning die ervoor zorgt dat je het verhaal in één ruk wil uitlezen.
Dat Rebecca Hunt naast auteur ook schilder is merk je in de overmatig gedetailleerde beschrijvingen die halve tot volledige pagina’s kunnen innemen. Dit is behoorlijk nefast voor je inlevingsvermogen, maar gelukkig neemt de frequentie van deze beschrijvingen exponentieel af naarmate het verhaal vordert.
Nergens wordt je als lezer echt diep geraakt. Maar niet getreurd, dit voelt absoluut niet aan als een gemis! Het boek zou anders zijn luchtigheid zijn kwijtgeraakt en laat dat nu net eens zijn kracht zijn: dat het een verhaal vertelt over depressie dat niét zwaar op de maag ligt en bovendien nog eens grappig is ook!

Meneer Chartwell is een bijzonder origineel boek. Nog nooit heb ik een boek gelezen waarin ik zowel sympathie voel voor de good guy als de bad guy. Hoe dat mogelijk is begrijp ik nog steeds niet, al zullen de charmes van die hond er wel voor iets tussenzitten…

Dit boek kan je eigenlijk nog het beste vergelijken met een hechte vriendschap. Afscheid nemen valt zwaar, alsof je een goede vriend verliest.

Het eigenlijke onderwerp van dit boek, depressie, nodigt misschien in eerste instantie niet uit om vol enthousiasme aan het boek te beginnen. Depressiviteit is een onderwerp waarover je niet graag wilt lezen, zeker niet als je ooit depressief bent geweest. Maar Rebecca Hunt heeft depressie verpakt in de vorm van een zwarte hond, meneer Chartwell. Het is Meneer Chartwell die je nieuwsgierigheid naar het boek wekt.
We maken in het verhaal kennis met met Esther, de bibliothecaresse die aan een depressie lijdt ten gevolge van de dood van haar man, met Winston Churchill, die al jaren aan depressies lijdt en Meneer Chartwell, het logge zwarte gevaarte wat model staat voor de depressie van zowel Esther als Winston. Meneer Chartwell dringt zich op of beter gezegd probeer zich op te dringen in hun beider levens met diverse uitkomsten als resultaat. Waar de een nog maar kortstondig lijdt aan depressies en Meneer Chartwell vanaf het begin al een opdringerig, vies beest vindt is de ander al meer gewend aan de aanwezigheid van Meneer Chartwell en accepteert dit als een voldongen feit. Als lezer balanceer je het hele verhaal tussen je aangetrokken voelen tot dit schepsel en afkeer voelen van dat monster. Apart is ook dat je als lezer tijdens het verhaal mee ga denken over hoe jij het in de gegeven situaties zou oplossen. En dan blijkt wel heel duidelijk dat de persoon die aan een depressie lijdt deze keuze heel moeilijk heeft. Hij wordt als het ware naar de depressie toegetrokken.
Rebecca Hunt heeft het verhaal in een hondenjasje gestoken waardoor de zware lading van depressie wegvalt maar de kern van de zaak goed belicht wordt. Zij doet dit op een luchtige manier met toch dikwijls komische dialogen. Je houdt er als lezer in ieder geval een goed gevoel aan over als je de laatste bladzijde hebt uitgelezen en het geeft je nog lange tijd stof tot nadenken.

Meneer Chartwell – Rebecca Hunt
Dit boek is een geheimzinnig en sinister boek, maar tegelijkertijd een boek dat onthult, ons ontroert en ons doet begrijpen. Dit boek gaat over Sir Winston Churchill en over Esther Hammerhans: twee personen die aanvankelijk niets met elkaar van doen hebben en toch verbonden zijn door degene die zich in hun beider leven bevindt, namelijk meneer Chartwell. Meneer Chartwell is groot, zwart, log, lomp, kwabbig, harig, vervelend, lastig en weerzinwekkend. Meneer Chartwell, kwijlt, dreigt, vervuilt, vernielt, is opdringering, maar…soms ook heel charmant, innemend en aandoenlijk. En…hij praat! Hij is soms op de achtergrond en onopvallend aanwezig, onzichtbaar voor sommigen zelfs, maar op andere momenten maar al te nadrukkelijk aanwezig!
Dit boek gaat behalve over deze meneer Chartwell ook over de verschillende manieren waarop een depressie ons kan bezetten.

Rebecca Hunt kluistert je vast door je nieuwsgierig te houden. Want wie is die zwijgende massa, dat kolossale ding in een donkere hoek van de slaapkamer van Sir Winston dat hem met gekwelde waakzaamheid gadesloeg? Wat doet het, welke bedoelingen en plannen heeft het? En wie is die nieuwe huurder, die kolossale man die voor de deur van Esther staat, zijn silhouet groot en breed als een kleerkast die wel een heel hoog bedrag aan huur wil betalen voor misschien maar enkele dagen, maar misschien ook langer? Die freelancer die veel onderweg is om zijn cliënten te bezoeken?
Het hele boek door blijf je geboeid. En gaandeweg ga je meer begrijpen wie meneer Chartwell is, wat hij doet, wat zijn bedoeling is, wat zijn plan; en hoe en wat het uitwerkt.

Een knap geschreven boek; leuk, spannend, en door de grappige dialogen of meerspraken heel aantrekkelijk. Het is toegankelijk, maar niet zonder maatschappelijke relevantie en diepgang. Een zwart-komisch boek, maar zonder een onderliggende, al te sterk deprimerende zwaarte. Gezien het onderwerp is ook dat opvallend en bijzonder aan dit boek. Ik ben benieuwd welk thema de schrijfster zal nemen voor haar volgende boek.