Boek
Maar buiten is het feest
Wanneer een succesvolle en geliefde zangeres een rechtszaak aanspant om een jong meisje uit handen van een verkrachter te houden, dreigen aangrijpende gebeurtenissen uit haar eigen verleden openbaar te worden. Met de confrontatie in de rechtszaal zet zij zowel haar privacy en carrière als haar liefde op het spel.
Onder druk van de dreigende publiciteit komen herinneringen boven aan haar jeugd, waarin zij niet alleen zelf misbruikt werd maar ook onophoudelijk bekeken en begluurd. In plaats van zich voor alle blikken te verbergen, kiest zij voor zichzelf en besluit het tegenovergestelde te doen: om zichzelf en haar zusjes te redden, gaat zij de strijd aan met haar tirannieke stiefvader en treedt juist voor iedereen goed zichtbaar naar buiten.
Er zijn maar twee plekken waar je niets kan overkomen. Wij hebben dat al jong geleerd. Helemaal veilig ben je óf weggeborgen in het donker, zodat geen mens je zien kan, óf in het volle licht van de schijnwerpers, waar niemand je kan missen.
«
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Recensies van Maar buiten is het feest door Arthur Japin
Ik had nog niks van deze schrijver gelezen, maar omdat hij een lezing hield in Haarlem en zou voorlezen uit bovenstaand boek dacht ik....lezen, anders snap je er straks geen bal van.
Helaas ging de lezing voor mij en mijn collega niet door omdat er geen plaats meer was, maar desalniettemin heb ik het boek natuurlijk wel uit gelezen.
Boek heeft me gegrepen van het begin tot het eind.
‘Maar buiten is het feest’ van Arthur Japin.
Opnieuw is woordkunstenaar Arthur Japin erin geslaagd om op magistrale wijze een reeks overweldigende beelden te creëren in zijn nieuwe roman ‘Maar buiten is het feest’, waarbij hij de lezer de keuze laat tussen het overstemmen van pijn of er naar te luisteren.
“Wie niets heeft meegemaakt laat zich door een vrolijke riedel inpakken, maar is een kind eenmaal bedacht op het ergste, dan pikt het elke trilling op”, blz. 274
‘Maar buiten is het feest’ gaat over de vrouw Zonne en het meisje Weijntje, twee stemmen die elkaar afwisselend aanvullen en die samen tot een indrukwekkend verhaal komen over het grote verschil tussen jezelf aan iemand tonen of ongevraagd worden bekeken, een kwestie van levensbelang.
Naast het verfijnde taalgebruik en de prachtige poëtische zinnen waarmee Japin de vertwijfeling en de diepste gevoelens van eenzaamheid en teleurstelling van Weijntje en Zonne beschrijft, geeft hij in gortdroge taal een opsomming van een weerzinwekkende reeks grensoverschrijdende seksuele handelingen en het onlosmakelijk verbonden machtsvertoon. Ik herken schaamte, afschuw, ontzetting en woede. In wankel evenwicht geef ik me over aan het verhaal vol moedwillig aangebrachte gaten waardoor kou, rillingen en eenzaamheid binnenstromen in een huis waar schuld de bewoners bij elkaar houdt.
Bemoedigend vind ik de scene waarin Zonne(pracht) in naam afstand neemt van Weijntje Kabouw. Enerzijds een vorm van loyaliteit aan haar eigen vader, anderzijds een voorzichtige uiting van protest tegen Sijmen, haar ‘andere’ vader.
Wanneer Zonne zich op een cruciaal moment bewust wordt van de angst die bezit neemt van Sijmen en zij haar eigen kracht ontdekt, heeft haar zus Laura de gekte van het gezin al achter zich gelaten maar niet voordat zij Zonne duidelijk heeft gemaakt dat zij haar kleine zusje is en Laura altijd heeft geprobeerd hem bij haar weg te houden.
Des te pijnlijker is het om te ervaren dat de moeder de onvoorwaardelijke liefde ondergeschikt maakt aan een zelfzuchtig en misplaatst gevoel van veiligheid.
Zonne heeft Laura’s pijn niet kunnen stoppen, maar zij zet alles in het werk om dergelijk verdriet bij haar nichtje Lotte te voorkomen. Zij gooit haar stem en haar bekendheid in de strijd. Zij heeft zichzelf ervan kunnen overtuigen dat het slechts een kwestie van tijd is: Sijmens dagen zijn geteld doordat zij naar buiten stapt en ogen haar niet meer kunnen deren.
De roman mag dan los van de werkelijkheid staan, maar Zonne leeft en ze tilt, gedragen door het inzicht van Arthur Japin, de betrokken lezer over schaamte, schuwheid en schuld heen.
Prachtig vind ik de symboliek van de donkere kamer op de laatste pagina van het boek, een kamer die eerder in het verhaal op verschillende manieren dienst heeft gedaan.
Japin heeft op overtuigende en zéér indringende wijze laten zien hoe en wanneer de deur weer met een gerust hart te kunnen openen om naar buiten te stappen, waar het feest is.
