Het verhaal speelt zich af tijdens het Stalin regime in 1953. Het is onvoorstelbaar wat de mensen in de Sovjet-Unie in die tijd moesten doorstaan. Armoede en vooral angst. Angst om niet verraden te worden door iemand die vond dat jij iets deed wat niet kon. Iets heel simpels kon al aanleiding geven tot vervolging. Als je eenmaal was aangemerkt als verdachte, dan ging je een onzekere toekomst tegemoet (werkkamp of je werd vermoord).
Tegen deze achtergrond wordt het verhaal verteld van Leo Demidov. Leo is een hooggeplaatst figuur van de MGB (de voorloper van de KGB). Hij twijfelt op een bepaald moment over zijn trouw aan de leiders van zijn land. Als hij wordt gedegradeerd en overgeplaatst wordt vanuit Moskou naar Voualsk, stuit hij op het spoor van een kinder-seriemoordenaar. Hij is vastbesloten de moordenaar te vinden. Aanleiding hiervoor is het feit dat hij een kindermoord in Moskou afdeed als een ongeluk. Zijn vrouw Raisa, die ooit met hem is getrouwd uit angst, blijkt een trouwe bondgenoot. Ze groeien in het boek weer naar elkaar toe. Om niet teveel te verraden over het feitelijke verhaal wil ik alleen nog vertellen dat het boek realistisch is geschreven en dat de schrijver op een aparte manier mensen met elkaar laat praten. Hij plaatst gesprekken cursief, voorafgegaan door een platliggend streepje. Hoewel dit de eerste pagina even wennen is, pas je als lezer jezelf snel aan. Het is niet storend en eigenlijk wel heel duidelijk.
De sfeer in het boek beschrijft zeer goed de beklemming van de armoede en de onvoorstelbare sfeer van intimidatie en onderling wantrouwen tijdens het Stalinistische regime. Knap zoals de schrijver dat weet te schetsen. De titel van het verhaal wordt tijdens het boek duidelijk.
Ik heb genoten van Kind 44 en kon het niet weg leggen. Ga beginnen in Kolyma.