Het boek "de Vlindertuin" is een aangrijpend verhaal over Peter en Suzanne die hun 5-jarig zoontje Sem moeten afgeven door ziekte. Met tranende ogen en een krop in je keel, lees je dit boek. Je voelt de onmacht maar vooral de woede over het onrecht dat hun is aangedaan. Waarom Sem en niet iemand anders? Hoe kunnen ze dit verwerken, en kunnen ze dit samen verwerken? Dit is boek vol levenswijsheid, dat je sommige tegenslagen krijgt in het leven, om verder te kunnen groeien. Het is een troostboek maar door de schrijfstijl en door de korte hoofdstukken is het voor ieder toegangelijk. Ik hou wel van het spirituele en kan me wel een beeld vormen van deze zielenwereld. Dus voor mij werkt dit wel.

Zie mijzelf als een halfwas rouwer. Zes jaar geleden mijn vrouw verloren aan kanker en sindsdien de zorg voor twee vrouwelijke halfwezen. Ben dus wel benieuwd naar het troostgehalte van het boek de Vlindertuin.

De vlindertuin voelde een beetje tweeledig voor mij. Enerzijds heb je het aangrijpende verhaal over Peter en Suzanne. Anderzijds stoorde ik me aan de vele herhalingen. Daarnaast vond ik het spirituele deel van het boek op sommige punten wel erg "zweverig" worden. Dat werkt niet echt voor mij. Het boek is makkelijk leesbaar, onder andere door de korte hoofdstukken. Voor een boek met rouw als thema vind ik dat een grote verdienste. Al met al niet echt een boek voor mij, maar ik kan me zeker voorstellen dat er mensen zijn die zoiets afschuwelijks hebben meegemaakt die iets aan dit boek kunnen hebben. Zoals Esther al zei; geen boek voor de nuchtere nederlander.

De Vlindertuin gaat over het grote verlies van Peter en Suzanne, hun jonge zoontje komt te overleiden. Vervolgens moeten zij proberen zijn dood te verwerken, in schotland vinden zij uiteindelijk de spirituele invulling die zij nodig hebben om verder te kunnen met hun leven.
Gelukkig heb ik nooit een verlies hoeven te ervaren wat zo groot is als wat in het boek wordt beschreven. Het verlies van een kind is natuurlijk extreem aangrijpend en zo wordt het ook beschreven. Ik kan me voorstellen dat mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt zichzelf kunnen herkennen in het verhaal en hier wellicht wat aan hebben. Het spirituele gedeelte van het boek vond ik persoonlijk wat minder overtuigend, maar ook hier zijn er vast wel anderen die zich wel aangesproken voelen.
Het boek was makkelijk leesbaar, maar het viel mij ook dat er veel herhaling voorkwam en sommige dingen zelfs met de zelfde woorden werden uitgelegt als een hoofdstuk eerder, als lezer is dat vrij storend. De nadruk die er is op het schrijversschap van Peter was voor mij ook wat overdadig en leidde af van het grote verhaal.
Alles bij elkaar kan dit een interessant boek zijn voor mensen die te maken hebben met rouwverwerken en andere spirituele paden willen zoeken voor hun verwerking. Geen aanrader voor nuchtere Nederlanders die geen interesse hebben in zweverige thema's.

Hans Peter Roel heeft met de Vlindertuin een mooi toegankelijk en ontroerend boek geschreven.

Peter en Suzanne Hofmans zijn gelukkig getrouwd en hebben een zoontje Sem van 5 jaar. Suzanne is een carrierevrouw en heeft een topfunctie bij een communicatiebureau. Peter is leraar nederlands en kan zijn werktijden aanpassen om zo veel mogelijk voor Sem thuis te zijn. Daarnaast is hij ook schrijver, maar dat lukt de laatste tijd niet zo goed meer. Peter en Sem wandelen veel in het park. Ze maken samen als gezin mooie en gelukkige vakanties, de laatste was in Portugal.

Tot op een dag het noodlot toeslaat. Sem wordt heel erg ziek, opname en operatie volgen, hij blijkt een kankergezwel in zijn hoofd te hebben. De operatie is gelukt en Sem komt thuis, maar dat is van korte duur. En nu loopt het fataal af. Het leven van Peter en Suzanne staat van het een op ander moment totaal op zijn kop. Ze voelen zich schuldig. Kunnen samen moeilijk praten. Suzanne wil over Sem praten en Peter stopt alles weg, hij gaat veel naar buiten de natuur in. Ze zijn ook bang om elkaar te verliezen. Zoeken hulp bij dr. Rupert, rouwverwerking, die geeft hun handvaten. Ze leren weer samen te praten.

Peter gaat een weekje weg, naar Domburg hij wil naar de zee om meer rust te vinden. Daar ontmoet hij Ian Macleod, een schot, samen blijken ze een groot verdriet te delen. Ian vertelt over de Keltische cultuur en hoe ze omgaan met verlies. Hij vertelt over hoe oude Keltische wijsheden doorgegeven worden door oermoeders en oervaders. Ian kent zo'n oermoeder. Hij nodigt Peter uit om naar Schotland te komen.

Peter en Suzanne gaan naar Schotland, ontmoeten oermoeder Ana en verblijven een aantal dagen bij haar. Zij geeft hun nieuwe inzichten om met hun grote verdriet om te gaan en het een plaats te kunnen geven.

De Vlindertuin is met heel veel kennis en gevoel geschreven. Denk dat mensen die zo iets heftigs meemaken hier troost uit kunnen halen.

Heel bijzonder.

De Vlindertuin……….

Een boek wat je wel heel graag snel wilt uitlezen.
Het verlies van je ouders is vreselijk. Je denkt echt dat je zelf niet meer verder kunt. Totdat je ook dit weer een plaats kunt geven.
Het verlies van je kind is toch wel een heel ander verhaal. Het is mooi om te lezen hoe de ouders van Sem in dit verhaal elkaar weer vinden en zien dat er nog steeds toekomst is. Uiteindelijk accepteren zij de dood van hun zoontje.
Zelf geloof ik niet in “De zielenwereld”. Ik heb geprobeerd me dit voor te stellen. Helaas lukt mij dat niet. Misschien is dat jammer. Het zou toch wel heel mooi zijn……….