Boek
Autobiografie van een Frans meisje dat op haar twintigste jaar in een Maleisische gevangenis terechtkomt op grond van beschuldiging van drugshandel. Ze wordt ter dood veroordeeld, maar uiteindelijk na een verblijf van tien jaar vrijgelaten. Het boek is geschreven met hulp van een journalist, niettemin is de stijl enigszins hortend. De inhoud is echter zo authentiek en met gevoel voor detail geschreven, dat dat nauwelijks stoort. Een boek dat van begin tot eind boeit vanwege de bizarre gebeurtenissen en de geestkracht van Béatrice, en dat tevens een goed beeld geeft van het strafrecht, het gevangenisregime en de drugsbestrijding in Maleisië. «
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Het gaat over een opstandige tiener die door haar moeder als baby in de steek wordt gelaten en opgevoed wordt door haar conservatieve oma. Het plaatsje waar ze woont is voor haar te klein en ze wil reizen. Alles ontdekken waar haar oma haar voor waarschuwt en alles zelf zien. Dus ze reist naar het Midden Oosten, Azië en uiteindelijk naar Maleisië. Daar valt ze voor een Chinees en na een hele korte affaire moet ze terug naar Frankrijk en Eddy belooft haar achterna te komen. Béatrice reist altijd met tassen, want ze wil niet gebonden zijn, maar Eddy zegt dat dat veel te onhandig is en koopt voor haar een grote, groene koffer. Eenmaal bij de douane blijkt er 500 gram in een dubbele bodem te zitten en komt ze in een Maleisische gevangenis. Na een heel lang voorarrest wordt ze ter dood veroordeeld, maar het is uiteindelijk haar oma die alles op alles zet in Frankrijk om haar vrij te krijgen.
Het was een indrukwekkend boek, maar pas het laatste deel nadat ze in de gevangenis komt. Het eerste deel van het boek speelt zich af in Frankrijk en zit het boek vol woede over haar oma. En dat constante gezeur over de bekrompenheid van die oma én dat ze zelf wil reizen en naar verre landen wil, gaat op den duur irriteren. Ook in de gevangenis blijft ze zeuren, maar gezien de omstandigheden kon ik me daar wel wat bij voorstellen. Niettemin niet echt een prettig boek om te lezen.