Welkom op Boeklezers.nl

Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »

Meedoen

Kort Paasverhaal

Kort Paasverhaal

Kort Paasverhaal zoals het in het Paasnummer van Elisabeth(bode) 2015 is gepubliceerd:

Paasfeest op het kerkhof

Nog een klein stukje. Rrrrrt, achteruit, vooruit, klaar. Voorzichtig manoeuvreert ze de feestelijke stof onder de naaimachinevoet vandaan. Ze knipt de draden door en loopt naar de spiegel om haar uitbundig gekleurde creatie te keuren. Morgen zal ze in paaskleding het opstandingsfeest meevieren.

Ze kijkt op haar horloge, ze loopt al een tijdje met een plan. Het is bijna sluitingstijd. Vorig jaar om deze tijd kocht ze een doos vol narcissen omdat ze waren afgeprijsd.

Als ze naar de supermarkt fietst, ziet ze de narcissen al staan. Op een kartonnen bord staat: ‘Nu gratis meenemen’. Wauw, dat komt goed uit. Ze vraagt hoeveel ze mee mag nemen. Zoveel ze bergen kan, maakt een handzwaai haar duidelijk. Na Pasen zijn ze toch uitgebloeid en klanten komen er nu niet meer.

Thuis haalt ze de beschreven strookjes met de witte lintjes uit de keukenla en loopt met haar vracht naar het kerkhof. Aan elke pot bevestigt ze een strookje en bij ieder graf zet ze er één neer.

Even uitrusten op haar vertrouwde plekje op de bank. Haar gedachten dwalen af naar haar geboorteplaats aan de andere kant van de wereld. Daar liggen háár dierbaren naast de kerk te wachten op het grote paasfeest. De mensen in deze graven heeft ze niet gekend, maar het zijn evengoed haar broeders en zusters.

Achter haar knerpt het grindpad. Zij kijkt om en ziet de vrouw van de dominee.

Tranen

De vrouw van de dominee spreekt haar waardering uit. Vanuit het raam van de pastorie heeft ze alles gezien. Ze ziet een spoor van tranen op het gezicht van de vrouw op het bankje. Om haar even de tijd te geven haar tranen te drogen, loopt ze naar één van de graven om te lezen wat er op de strookjes staat. ‘Christus heeft de dood overwonnen’, leest ze op de kaartjes en nu voelt zij haar ogen vollopen.

Als ze naast elkaar zitten, gaat het praten vanzelf. De vrouw vertelt over haar plan. Wat is ze creatief, denkt de domineesvrouw, altijd goede ideeën, altijd in de weer om mensen blij te maken, altijd vrolijk. Op deze manier vergeet ze haar eigen zorgen en verdriet. Ze heeft oog voor alles om haar heen. Nu wijst ze weer op de fleurige krokussen die lijken te zeggen: “Wij vieren het voorjaar. Wij zijn even dood geweest, maar kijk ons nu toch leven.”

De domineesvrouw is elke keer geroerd door de zienswijze van deze vrouw die in een paar jaar tijd Nederlands heeft leren spreken, meezingt in het koor en vrijwilligerswerk doet. Ze heeft zoveel meegemaakt dat ze een jaar niet heeft kunnen zingen en is er weer bovenop gekomen door haar geloof in God. Nu is ze een lichtend licht voor alle mensen in haar omgeving. En zie nu eens wat ze heeft bedacht. Het moet al raar lopen als dat geen doorgang kan vinden.

Overwonnen

Elk jaar op stille zaterdag bezoekt de veehouder het graf van zijn broer. Altijd als het donker wordt, niemand hoeft te weten dat hij hier is. In de schemer ziet hij het witte kaartje en leest.  Vreemd, in de stilte vallen de woorden nog meer op: Christus heeft de dood overwonnen. Ja, Híj wel, maar zijn eigen broer heeft hij er niet mee terug.

De boer gaat al jaren niet meer naar de kerk. Boos dat zijn broer al zo jong naar het graf gebracht moest worden. Hij deed alleen maar goed, en toch… Allerlei mensen probeerden hem op andere gedachten te brengen, maar hij bleef boos.

Hij draait het kaartje om, op de achterkant staat ook iets. ‘Ook voor u’, leest hij. Het potje narcissen stopt hij in zijn zak. Mijn broer kan het niet meer lezen, denkt hij, dus zal het wel bedoeld zijn voor wie hem bezoekt.

Met grote stappen loopt hij naar zijn fiets. Ook voor u, repeteren zijn gedachten. Nee, niet voor mij, denkt hij, wel voor mijn broer. Hij loopt terug en zet het potje weer op zijn plaats.

Maar het potje narcissen met het briefje laat hem niet los. Hij voelt zich geraakt door de tekst die erop staat. De woorden dringen steeds beter tot hem door. Eindelijk begrijpt hij wat al die goed bedoelende mensen hem duidelijk wilden maken.

Jaren van verdriet komen naar boven en hij huilt opgekropte tranen. Het voelt alsof niet zijn broer, maar hijzelf al die jaren dood is geweest. Na een poos voelt hij zich rustiger worden. Nú wil ik ook weten van wie dat briefje is, denkt hij. Misschien komt hij erachter tijdens de paasdienst in de kerk morgen. Hij staat resoluut op, hij is er klaar voor.

Slotlied

Op paasmorgen ziet de dominee de veehouder in de kerk zitten. Zijn hart vult zich met vreugde. Gisteravond, toen hij de hond uitliet, had hij iemand in het donker op de begraafplaats zien lopen. Van zijn vrouw had hij de bijzondere wens van de sopraan gehoord. Straks zal hij de wens van de sopraan uitspreken, om met elkaar het slotlied op het kerkhof te zingen. Wat een mooie, bijbelse gedachte eigenlijk, hij verheugt zich erop.

Daar staan ze, in een halve maan tegen de beukenhaag. ‘U zij de glorie’, klinkt het over de graven en door de straten van het kleine dorp. De trompetnarcissen wiegen in de voorjaarswind alsof ze wachten op de aanhef van bazuinen.

Tekst: Coby Poelman - Duisterwinkel


Het oorspronkelijke verhaal waarvan dit een verkorte versie is kunt u lezen in mijn nieuwste boek "Beleef de dag" (2015) en op mijn blog http://schriftgedichten.blogspot.com is dit verhaal ook nog in het Fries en Gronings vertaald.

 

 

13 Maart 2018, 12:44:13  - 1.642 maal bekeken