Het is mooi weer, de temperatuur stijgt en ik fiets in de voorjaarszon naar de instelling waar ik vanmiddag wordt verwacht.
Een tijd geleden deed de kerk een oproep om eens wat vrije tijd te geven aan een project waar mensen die je niet kent iets aan jou kunnen hebben.
Je mocht aangeven wat het beste bij je past. Ik koos ervoor om iets te mogen betekenen voor dementerenden.
Dankzij google maps vind ik het adres vrij gemakkelijk.
Iemand van onze groep wacht mij al op.
Als we allemaal present zijn komt de contactpersoon van de stichting ons verwelkomen en gaan we naar binnen. Sommige dingen lopen anders dan was gepland maar dat mag de pret niet drukken. Uiteindelijk is er koffie en thee en ondertussen wordt er iets geregeld.
Sommigen gaan uit wandelen met een aantal bewoners en ik kies ervoor om op het terras naast een bewoner aan te schuiven, haar iets voor te lezen uit een aantal prentenboeken die een opening geven voor een gesprekje.
Als we ongeveer een kwartiertje heel gezellig samen zijn en de prentenboeken bekeken hebben tikt iemand van de leiding me op de schouder en laat me weten dat degene die ik voorgelezen heb geen bewoner is maar een vrijwilligster.
Dat heb ik weer hoor, zoiets overkomt mij nu altijd als ik mij op onbekend terrein begeef.
Ik bedank de mevrouw vriendelijk voor het geduldig luisteren en zij bedankt mij voor het voorlezen. Ze heeft er erg van genoten zegt ze.
Gelukkig is er binnen nog een mevrouw bij wie ik een nieuwe poging kan ondernemen. Zij is wel een bewoner, doet liever nergens aan mee en trekt zich graag terug.
Precies de persoon die mij juist aantrekt, en ja hoor, het klikt.
Het is een schat van een vrouw en we praten zo gezellig samen, het voelt alsof ik mijn moeder bezoek. We worden even onderbroken door de bewoners die terugkomen van hun wandeling en die aan onze tafel de was beginnen op te vouwen maar al snel is de vertrouwelijke sfeer terug. Als ik na een uurtje opstap zegt deze mevrouw, ik vond het heel gezellig, dag lieverd!
Met een gelukkig gevoel fiets ik naar huis, ik heb ervan geleerd.
Als ik ooit weer een instelling bezoek zal ik eerst vragen hoe de samenstelling van de groep is.
Wie is hier de bewoner, de verzorgster, de stagiaire, de bezoeker of de vrijwilliger.
Zo zie je maar weer, van je fouten leer je nog het meest.
 
Coby Poelman-Duisterwinkel

http://cobypoelman.blogspot.com