Beginner
James Vandermeersch
leest nu: Meneer Chartwell door Rebecca Hunt (p. 244)
vindt het: “Geweldig”
James Vandermeersch heeft nog niets over zichzelf geschreven. »
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Prikbord
James Vandermeersch
Hierbij mijn reactie op Meneer Chartwell:
Winston Churchill wordt wakker. In een hoek van zijn kamer staat een kolossale zwarte hond hem zwijgzaam aan te staren. Meneer Chartwell, zijn black dog, de verpersoonlijking van zijn depressiviteit is terug… Terug van nooit echt weggeweest. De nuchtere Churchill fluistert het beest toe dat het moet ophoepelen. ‘Nee,’ luidt het sadistische antwoord van de vuil grijnzende zwarte hond.
Enkele uren later opent Esther Hammerhans de deur van haar woning. Voor haar staat Meneer Chartwell, een wanstaltig grote en stinkende, kwijlende hond. Hij komt een kamer huren. En ongewild haar leven binnensluipen om van haar huis een regelrechte puinhoop te maken… Zoals hij dat al zo vaak heeft gedaan bij allerlei mensen. Onaangekondigd en plotseling. Brutaal en zonder het minste greintje schaamte of medeleven.
Meneer Chartwell is gedurfd, origineel en tegelijkertijd ook toegankelijk. Een machtige metafoor voor een allesoverheersende aandoening.
Op een heel intelligente en geloofwaardige manier zet Rebecca Hunt een hoofdpersonage neer dat ontwapenend en tegelijk gevaarlijk is. Het verhaal is op geen enkel ogenblik zwaarmoedig en sleurt je mee van begin tot einde. Meneer Chartwell is een boek dat je in 1 of 2 dagen moet uitlezen.
De giftige antwoorden van Meneer Chartwell tonen aan dat Hunt ook heel goed gedocumenteerd is en op een treffende manier de gevoelswereld weet weer te geven van iemand die worstelt met een depressie. Je bent alleen. En je zal het ook alleen moeten zien op te lossen. Maar het kan wel! Gewoon stug blijven doorgaan. Net als Churchill, de wijze oude man en lotgenoot van Esther Hammerhans.
Wie zelf met depressiviteit te maken heeft gehad, zal de verstikkende aanwezigheid van Meneer Chartwell zeker herkennen. Hunt raakt de juiste snaar op het goede moment, waardoor het precies lijkt of je Meneer Chartwell ergens van kent…
Rebecca Hunt (1979) is kunstenares. Haar achtergrond verklaart misschien haar observatievermogen en talent om een eigen interpretat
Hierbij mijn reactie op Meneer Chartwell:
Winston Churchill wordt wakker. In een hoek van zijn kamer staat een kolossale zwarte hond hem zwijgzaam aan te staren. Meneer Chartwell, zijn black dog, de verpersoonlijking van zijn depressiviteit is terug… Terug van nooit echt weggeweest. De nuchtere Churchill fluistert het beest toe dat het moet ophoepelen. ‘Nee,’ luidt het sadistische antwoord van de vuil grijnzende zwarte hond.
Enkele uren later opent Esther Hammerhans de deur van haar woning. Voor haar staat Meneer Chartwell, een wanstaltig grote en stinkende, kwijlende hond. Hij komt een kamer huren. En ongewild haar leven binnensluipen om van haar huis een regelrechte puinhoop te maken… Zoals hij dat al zo vaak heeft gedaan bij allerlei mensen. Onaangekondigd en plotseling. Brutaal en zonder het minste greintje schaamte of medeleven.
Meneer Chartwell is gedurfd, origineel en tegelijkertijd ook toegankelijk. Een machtige metafoor voor een allesoverheersende aandoening.
Op een heel intelligente en geloofwaardige manier zet Rebecca Hunt een hoofdpersonage neer dat ontwapenend en tegelijk gevaarlijk is. Het verhaal is op geen enkel ogenblik zwaarmoedig en sleurt je mee van begin tot einde. Meneer Chartwell is een boek dat je in 1 of 2 dagen moet uitlezen.
De giftige antwoorden van Meneer Chartwell tonen aan dat Hunt ook heel goed gedocumenteerd is en op een treffende manier de gevoelswereld weet weer te geven van iemand die worstelt met een depressie. Je bent alleen. En je zal het ook alleen moeten zien op te lossen. Maar het kan wel! Gewoon stug blijven doorgaan. Net als Churchill, de wijze oude man en lotgenoot van Esther Hammerhans.
Wie zelf met depressiviteit te maken heeft gehad, zal de verstikkende aanwezigheid van Meneer Chartwell zeker herkennen. Hunt raakt de juiste snaar op het goede moment, waardoor het precies lijkt of je Meneer Chartwell ergens van kent…
Rebecca Hunt (1979) is kunstenares. Haar achtergrond verklaart misschien haar observatievermogen en talent om een eigen interpretat
Recente activiteit
James Vandermeersch
Hierbij mijn reactie op Meneer Chartwell:
Winston Churchill wordt wakker. In een hoek van zijn kamer staat een kolossale zwarte hond hem zwijgzaam aan te staren. Meneer Chartwell, zijn black dog, de verpersoonlijking van zijn depressiviteit is terug… Terug van nooit echt weggeweest. De nuchtere Churchill fluistert het beest toe dat het moet ophoepelen. ‘Nee,’ luidt het sadistische antwoord van de vuil grijnzende zwarte hond.
Enkele uren later opent Esther Hammerhans de deur van haar woning. Voor haar staat Meneer Chartwell, een wanstaltig grote en stinkende, kwijlende hond. Hij komt een kamer huren. En ongewild haar leven binnensluipen om van haar huis een regelrechte puinhoop te maken… Zoals hij dat al zo vaak heeft gedaan bij allerlei mensen. Onaangekondigd en plotseling. Brutaal en zonder het minste greintje schaamte of medeleven.
Meneer Chartwell is gedurfd, origineel en tegelijkertijd ook toegankelijk. Een machtige metafoor voor een allesoverheersende aandoening.
Op een heel intelligente en geloofwaardige manier zet Rebecca Hunt een hoofdpersonage neer dat ontwapenend en tegelijk gevaarlijk is. Het verhaal is op geen enkel ogenblik zwaarmoedig en sleurt je mee van begin tot einde. Meneer Chartwell is een boek dat je in 1 of 2 dagen moet uitlezen.
De giftige antwoorden van Meneer Chartwell tonen aan dat Hunt ook heel goed gedocumenteerd is en op een treffende manier de gevoelswereld weet weer te geven van iemand die worstelt met een depressie. Je bent alleen. En je zal het ook alleen moeten zien op te lossen. Maar het kan wel! Gewoon stug blijven doorgaan. Net als Churchill, de wijze oude man en lotgenoot van Esther Hammerhans.
Wie zelf met depressiviteit te maken heeft gehad, zal de verstikkende aanwezigheid van Meneer Chartwell zeker herkennen. Hunt raakt de juiste snaar op het goede moment, waardoor het precies lijkt of je Meneer Chartwell ergens van kent…
Rebecca Hunt (1979) is kunstenares. Haar achtergrond verklaart misschien haar observatievermogen en talent om een eigen interpretat
Hierbij mijn reactie op Meneer Chartwell:
Winston Churchill wordt wakker. In een hoek van zijn kamer staat een kolossale zwarte hond hem zwijgzaam aan te staren. Meneer Chartwell, zijn black dog, de verpersoonlijking van zijn depressiviteit is terug… Terug van nooit echt weggeweest. De nuchtere Churchill fluistert het beest toe dat het moet ophoepelen. ‘Nee,’ luidt het sadistische antwoord van de vuil grijnzende zwarte hond.
Enkele uren later opent Esther Hammerhans de deur van haar woning. Voor haar staat Meneer Chartwell, een wanstaltig grote en stinkende, kwijlende hond. Hij komt een kamer huren. En ongewild haar leven binnensluipen om van haar huis een regelrechte puinhoop te maken… Zoals hij dat al zo vaak heeft gedaan bij allerlei mensen. Onaangekondigd en plotseling. Brutaal en zonder het minste greintje schaamte of medeleven.
Meneer Chartwell is gedurfd, origineel en tegelijkertijd ook toegankelijk. Een machtige metafoor voor een allesoverheersende aandoening.
Op een heel intelligente en geloofwaardige manier zet Rebecca Hunt een hoofdpersonage neer dat ontwapenend en tegelijk gevaarlijk is. Het verhaal is op geen enkel ogenblik zwaarmoedig en sleurt je mee van begin tot einde. Meneer Chartwell is een boek dat je in 1 of 2 dagen moet uitlezen.
De giftige antwoorden van Meneer Chartwell tonen aan dat Hunt ook heel goed gedocumenteerd is en op een treffende manier de gevoelswereld weet weer te geven van iemand die worstelt met een depressie. Je bent alleen. En je zal het ook alleen moeten zien op te lossen. Maar het kan wel! Gewoon stug blijven doorgaan. Net als Churchill, de wijze oude man en lotgenoot van Esther Hammerhans.
Wie zelf met depressiviteit te maken heeft gehad, zal de verstikkende aanwezigheid van Meneer Chartwell zeker herkennen. Hunt raakt de juiste snaar op het goede moment, waardoor het precies lijkt of je Meneer Chartwell ergens van kent…
Rebecca Hunt (1979) is kunstenares. Haar achtergrond verklaart misschien haar observatievermogen en talent om een eigen interpretat
Ideeënbus
