Boek
Voor Descartes wijst het cogito op een vorm van onmiddellijke zelfgegevenheiddie niet samenvalt met de manier waarop ik een beeld van mezelf probeer tehebben of over mezelf denk. Er heerst een dissociatie tussen de voorstellingdie ik van mezelf heb en het besef als zodanig van het factum bewust te zijn.Ik beslis misschien nog over datgene wat ik me wil voorstellen maar niet overhet feit dat deze voorstellingen bewust zijn. Ik onderga dit bewustzijn als eenkloof die me van de wereld de ander en mezelf scheidt. Het cogito is daaromhet wezen zelf van de vrijheid. Als vrijheid het zijn van het bewustzijn iszegt Sartre moet het bewustzijn bestaan als bewustzijn van vrijheid. hetcogito ondermijnd wordt door passies drijfveren of door een onbewuste wil? Enstelt de opaciteit van dat onbewuste de transparantie van het cogito niet invraag? Zelfs Husserl schrijft ergens dat achter de schijnbare trivialiteit vande uitspraak ego cogito ego sum zich grote en donkere dieptes verbergen.dieptes zelf al niet uitdrukkingen zijn van het cogito en ik ga uit van degedachte dat wat mij als subject bedreigt minder datgene is wat aan mijn denkenontsnapt dan mijn bewustzijn zelf. cogito gaan immers terug op een verwarringtussen het bewustzijn zelf en de kennis die ik van mezelf als subject hebverwarring tussen wat Sartre noemde een absoluut en een egologisch bewustzijn.Misschien wordt het vervolgens mogelijk om juist vanuit die onderscheiding eenvorm van opaciteit bloot te leggen die niet louter het ego maar het bewustzijnzonder meer treft. Peeters 2002 «
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Er zijn nog geen recensies voor dit boek.