Boek
Van je familie moet je het hebben
Niet alleen onze favoriete Vlaamse courant het Nieuwsblad is overtuigd van David Sedaris¿ humoristische talent ¿ ¿Is David Sedaris de grappigste schrijver te wereld? Wij zijn er alvast van overtuigd¿ ¿ een miljoen Amerikanen zijn dat ook, want dat is het aantal data Sedaris in de Verenigde Staten moeiteloos per boek verkoopt.
Zijn ¿verhalende essays¿ gaan over de dood, over zijn kotsgekke familie, over zijn pogingen Frans te leren (hij verhuisde van New York naar Parijs, omdat je daar tenminste nog gewoon mag roken), over zijn pogingen van het roken af te komen (in Japan, hij woont inmiddels niet meer in Parijs), over zes tot acht zwarte mannen die Sinterklaas assisteren, over shoppen met zijn zus Amy, over lichamelijk verval, over dwangneuroses en over nog meer dood.
Sedaris is regelmatig te zien bij David Letterman, te horen op National Public Radio, te lezen in The New York en Esquire. Dat is belangrijk, daardoor verkoop je boeken.
Tot op heden publiceerden wij zes van zijn boeken, die stuk voor stuk lovend werden ontvangen. Sedaris bezocht Nederland reeds driemaal, verzorgde uitverkochte optreden in The John Adams Institute, signeerde zich suf, en is door ieder zich serieus nemend medium geïnterviewd.
Het enige wat nog ontbreekt: lezers.
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Van je familie moet je het hebben
In ‘Van je familie moet je het hebben’ nodigt David Sedaris de lezer uit om bij zijn familie op bezoek te komen. Voor vele van ons een interessant aanbod om aan te nemen. Want wat is nou leuker dan te snuffelen binnen een andere familie. Ook spaart de schrijver zich zelf niet en verteld verhalen over zijn eigen leven. Door dit aanbod en de hype die David Sedaris heet, heb ik dit boek gekocht. De verhalen die Sedaris met ons deelt zijn hilarisch, absurd en geestig. De voorpret om dit boek te lezen was groot. Nadat ik het uit had waren mijn hoop volle verwachtingen niet helemaal ingediend. Ik had meer scherpte en hilariteit in de verhalen verwacht. Ik miste af en toe spattend vuurwerk. Al heb ik me heerlijk zitten ergeren aan pa Sedaris, die vol overtuiging is dat zijn kinderen worden wat pa wil. Terwijl de kinderen helemaal geen behoefte hebben aan zijn advies. Het verhaal over het nudisten kamp is wat te langdradig. Maar ik vond het wel leuk dat de schrijver dit met ons deelt. Zelf heb ik de ambitie niet om naar zo iets toe te gaan. Dan is het wel leuk om te lezen wat zich daar allemaal afspeelt. Zijn beeld over onze nationale (jeugd)held vond ik wat oppervlakkig. David Sedaris gaat de overeenkomsten beschrijven tussen de Kerstman en Sinterklaas. In het hoofdstuk ‘Zes tot acht zwarte mannen’ leert hij van een Nederlandse vriend over de Goedheiligman en zijn zwarte slaven. Al bij al leuk, wij Nederlanders weten wel beter. Maar voor de rest van de wereld beschrijft hij nogal matig beeld. Mijn kennismaking met deze schrijver was toch aangenaam. Je gaat je spiegelen met eigen familieleden. Zijn die ook zo eigenaardig? Of ken ik iemand die leeft met rare tikken. Of ben ik die gene die rare tikken heeft/had? Hoe dan ook is dit een mooie verhalen bundel, met matige tot leuke verhalen. Zodat ik toch benieuwd ben naar de rest van zijn boeken.
