In 1992 tilde het Verdrag van Maastricht het strafrechtelijk en politieel beleid voor de eerste maal op een gesystematiseerde wijze naar het Europese niveau in ... » 

In 1992 tilde het Verdrag van Maastricht het strafrechtelijk en politieel beleid voor de eerste maal op een gesystematiseerde wijze naar het Europese niveau in de zogenaamde derde pijler van de Europese Unie. Sedertdien is er in Europa op dit vlak veel gebeurd. Beleidsplannen werden gemaakt wetgeving aangenomen en het Europees strafrecht en de ruimte van vrijheid veiligheid en rechtvaardigheid kwamen aan bod in opmerkelijke arresten van het Hof van Justitie. Naarmate de Europese strafrechtsruimte aldus meer vorm krijgt komen institutionele en andere pijnpunten en vragen in verband met de derde pijler uiteraard ook meer op de voorgrond. Bovendien hebben schrijnende en dramatische gebeurtenissen zoals de aanslagen van New York Madrid en Londen of de misdadenreeks van de Franse seriemoordenaar Fourniret het belang van een nauwgezette en efficieumlnte politieumlle en justitieumlle strafrechtelijke samenwerking op Europees niveau op een pijnlijke manier in de aandacht gebracht. Europese misdaadbestrijding is op korte tijd een politiek en maatschappelijk aandachtspunt geworden. De politieumlle en justitieumlle strafrechtelijke samenwerking in de Europese Unie wordt in dit boek onder de loep genomen. In de diverse bijdragen wordt een soms kritische soms hoopvolle evaluatie gemaakt van de resultaten die de Europese Unie in het voorbije anderhalf decennium op dit vlak heeft geboekt en wordt ook vooruitgeblikt naar wat de toekomst zou kunnen brengen. Daarbij is er ook veel aandacht voor de analyse van specifieke beleidsinstrumenten in het bijzonder het Europees aanhoudingsbevel. Dit boek tracht bij te dragen tot een beter begrip van wat de derde pijler is... of zou moeten zijn. Het vormt een waardevolle informatiebron voor eenieder die zicht wil krijgen op dit ambitieus en productief beleidsdomein van de Europese Unie.nbsp «