IJsland 1979. Een vrouw ontdekt tijdens het baden in een meer nabij de kerncentrale van Reykjanes een verminkt lijk van een man. Rechercheur Erlendur Sveinsson en zijn collega Marion Briem worden er naartoe gestuurd om de zaak te onderzoeken.
Tegelijkertijd houdt een vijfentwintig jaar oude zaak Erlendur bezig, waarin Dagbjort een meisje is dat destijds op onverklaarbare wijze verdween.
“Onland”, een militaire vliegbasis die ook wel Fort Knox wordt genoemd, is het plaats delict van het gevonden verminkte lijk, wat zijdelings met de oude zaak heeft te maken. De IJslandse politie heeft weinig op de basis te vertellen en wordt tegengewerkt. Caroline werkt op de basis voor de militaire politie en zij wordt toegewezen aan de zaak. Bij de ondervraging door Erlendur en Briem van een aantal militairen dient Caroline er toezicht op te houden dat alles ordentelijk verloopt Caroline besluit na enige aarzeling hen zo goed mogelijk bij hun met onderzoek te helpen. Zij gaat op eigen gelegenheid en voor eigen risico antwoorden op de vragen zoeken die Marion heeft gesteld, waarop niet werd ingegaan. Het is haar doel de waarheid boven tafel te krijgen.
De personages in ”Onland” zijn zoals we gewend zijn van zijn andere boeken van Arnaldur Indridason meteen vertrouwd en staan op zichzelf. Je krijgt als lezer niet veel persoonlijke informatie mee, maar toch sluit je ze in je hart.
“Onland” heeft een bepaalde spanning in zich die niet continue op de voorgrond treedt maar gedurende het gehele verhaal onderhuids voelbaar is.
Arnaldur Indridason heeft een eigen stijl zonder veel poespas van ingewikkelde dialogen. Steeds krijgt het verhaal nieuwe input. Voor de lezer weet hij de aandacht vast te houden. Het leest heel prettig en voor je het weet ben je op de laatste blz. aangekomen.