Daan Cartens (1958), die met eerdere bundels als Na Nero, Tijdrijder en vooral Op pauwenkussens zacht liet zien de treurende en rouwende lotgenoot diep in h... » 

Daan Cartens (1958), die met eerdere bundels als Na Nero, Tijdrijder en vooral Op pauwenkussens zacht liet zien de treurende en rouwende lotgenoot diep in het hart te kunnen raken, verweeft in zijn nieuwe gedichten als vanouds het persoonlijke en het historische in een onmiskenbaar lyrische stijl die van een haast muzikale complexiteit is. Klassieke thema’s als liefde, verdriet, vervoering en Dood krijgen door zijn stuwende kracht meer dan ooit de geur, kleur en tast van een heden dat van alle tijden blijkt. «