Boek
Maandagskinderen
In Reykjavik pleegt de veertigjarige pati Daniel zelfmoord in een inrichting. Vrijwel gelijktijdig komt een bejaarde man bij een brand om het leven. Beide gevallen houden verband met elkaar. De bejaarde man heeft Daniel in de jaren zestig lesgegeven en blijkt hem kort voor zijn dood met een aantal bezoeken te hebben vereerd.
Aan inspecteur Erlendur en zijn kompaan Sigur ur i de taak om de achtergronden van beide zaken te onderzoeken. Ook de broer van Daniel begint naspeuringen te doen. Onafhankelijk van elkaar komen ze tot gruwelijke conclusies.
Arnaldur Indri ason (1961) is de bekendste auteur van IJsland. Zijn thrillers Noor-derveen en Moordkuil zijn bekroond met de Glazen Sleutel, de jaarlijkse prijs voor het beste Scandinavische misdaadboek. Inmiddels wordt zijn werk over de hele wereld vertaald. Maandagskinderen is het eerste boek in de serie met inspecteur Erlendur in de hoofdrol.
'Hoe meer je leest van Indri ason, hoe nieuwsgieriger je wordt naar zijn volgende boek.' - BOEK
'Buitengewoon spannend en geloofwaardig geschreven.' - NBD
Over de andere boeken van Arnaldur Indri ason oordeelde de pers:
'Noorderveen is een knap geschreven, mooi gedoseerde thriller.' - DE MORGEN
'Een prachtig boek.' - CRIMEZONE.NL OVER NOORDERVEEN
'Een topprestatie.' - HET PAROOL over Moordkuil
‘*****’ - VN'S DETECTIVE & THRILLERGIDS voor Moordkuil
'Er valt nauwelijks een schot, maar de haarfijne manier waarop de dikwijls gruwelijke feiten en de motieven van de vaak toevallige daders en slachtoffers worden ontrafeld, sleept je mee tot de allerlaatste bladzijde.' - HUMO over Engelenstem
'Indrukwekkend.' - DE VOLKSKRANT over Engelenstem «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Maandagskinderen
In het begin wist ik niet waar dit boek naar toe zou gaan, het kwam een beetje traag op gang. Normaal gesproken speelt de onbehouwen inspecteur met zijn op carriere beluste compagnon een grotere rol. Gaandeweg ontwikkelde het boek zich tot een boek die ik moeilijk kon weg leggen. Op het allerlaatste werd het net allemaal een beetje te snel afgeraffeld naar mijn idee waardoor ik met onbestemd gevoel achterbleef. Over het algemeen toch een goed boek omdat er niet geschuwd wordt om over de donkere kant van de samenleving te schrijven.
