Zelden las ik zo’n vreemde roman. In één klap is me duidelijk geworden hoe Grunberg aan zijn idee voor Tirza is gekomen. Qua thematiek en opzet lijken Lolita en Tirza op elkaar. Dat is een compliment aan Nabokov, want hij was ruim een halve eeuw eerder en zijn Lolita leest als een moderne roman. Lolita zal niet iedereen aanspreken. Het thema kerft diep in het zedelijk geweten van de samenleving. Humbert, de hoofdpersoon valt op jonge meisjes en gaat daarin zover dat hij trouwt met de moeder van het meisje van zijn dromen om zo dicht mogelijk bij haar te zijn. En dan neemt het lot het heft in handen en minstens vier levens zullen onomkeerbaar veranderen. Het is begrijpelijk dat deze roman de literatuur in de jaren vijftig heftig door elkaar rammelde. Menig leesclub durft Lolita anno 2011 nog steeds niet op de leeslijst te zetten. Wie dat niet durft zou ook principiële bezwaren moeten hebben tegen Tirza en Suezkade, om maar eens wat te noemen. Daarentegen, wie iets wil begrijpen van pedofilie of de angel eruit wil halen kan niet om Lolita heen. En wie een gratis cursus creatief stijlschrijven, spanning en plot wil volgen ook niet. Nabokov draaft naar mijn mening soms wel een beetje door - wel erg veel zijspoortjes en uitwijdingen, en soms ook is zijn stijl onnavolgbaar. Langzamerhand kom je erachter in wat voor soort brein je als lezer meelift, ga je de hoofdpersoon zelfs een beetje begrijpen, als je niet uitkijkt zelfs waarderen, net zoals in Tirza en het Diner het geval is. Ja, de schrijver van nu kan niet om Nabokov heen, is hem schatplichtig.

Okay, goed geschreven. En knappe stijl ook. Maar ook vreemd. Dat een man valt op jonge meisjes. Sure, komt veel voor, leer mij mannen kennen. Maar, ergens in dit novel wringt iets. Alsof hoofdpersoon ons wil zeggen: "Incest met je stiefdochter is eigenlijk normaal, maar omdat maatschappij dat niet vindt,mij niet begrijpt, moet ik wel stiekem doen." Ik kreeg ook indruk dat dat soort boodschap in boek is. Nou ja, ik ben blij dat ik dit boek uitheb. Later nog maar eens lezen, maar nu vind ik het een nogal ziek boek.

Het thema is verontrustend doch is het een meeslepend boek die je een kijkje geeft in het hoofd van een zieke man.

Een klassieker? Zeker! Maar toch vooral doir de controverse. .. Na een tijdje wordemn die 'prachtige beschrojvingen'gewoon een beetje saai en langdradig...