Kroniek van een blaffende hond

Aan de hand van filmische flashbacks, onderzoekt de auteur in deze mozaïekkroniek hoe hij op zijn vijfenzestigste geworden is wie hij is. Hij graaft nietsontz... » 

Aan de hand van filmische flashbacks, onderzoekt de auteur in deze mozaïekkroniek hoe hij op zijn vijfenzestigste geworden is wie hij is. Hij graaft nietsontziend diep, belandt in de roes van herinnering, droom en anekdote, toont zich meedogenloos en kritisch, stelt zich kwetsbaar op, incasseert klappen en slaat terug, soms cynisch, ruw en heftig, maar altijd doorspekt met humor. Een mijmering als een patchworkfleece waaronder hij zich verbergt én blootgeeft. «