Hulpverlening als praktijk

De geschiedenis van de hulpverlening kent perioden waarin bestaande benaderingen aan betekenis inboeten of door andere vervangen worden. Een benaderingswijze is... » 

De geschiedenis van de hulpverlening kent perioden waarin bestaande benaderingen aan betekenis inboeten of door andere vervangen worden. Een benaderingswijze is een wijze van helpen die de hulpverlener in staat moet stellen om zijn cliënten op een adequate wijze behulpzaam te zijn. Voorbeelden daarvan zijn onder meer het casework, de gezinstherapie of de feministische hulpverlening.

In deze uitgave wordt ingegaan op twee aspecten, namelijk:

a. Uitgaande van het idee dat uiteenlopende benaderingswijzen niet alleen een zelfde structuur vertonen maar in hun ontwikkeling ook vergelijkbare problemen te zien geven: Welke problemen doen zich in de ontwikkeling van een benaderingswijze voor?

b. Benaderingswijzen dienen niet alleen ontwikkeld maar ook aanvaard en benut worden, bijvoorbeeld dat de toepassing ervan tijdens het contact met cliënten te verdedigen moet zijn: het vraagstuk van de rechtvaardiging. Dit heeft ook consequenties voor de hulpverlener. die immers verantwoordelijk blijft voor de wijze waarop hij meent zijn cliënten te kunnen helpen.

Deze uitgave brengt daarmee de volgende onderwerpen aan de orde:
* Hulpverlening en benaderingswijze
* Structuur en Ontwikkeling.
* De taakopvatting
* De taakstelling. Vorming en uitwerking
* Het evaluatievraagstuk: theorie en functie
* Het begrip functiemodel.
* Het rechtvaardigingsvraagstuk
* Hulpverlening als praktijk.
«