Sportjournalist Ab Ruin heeft nu 'de tijd aan zichzelf', zei de directeur om de bittere pil te vergulden. Niemand laat meer iets van zich horen, zelfs een afscheidsreceptie is hem niet gegund. Hij denkt;'Ik krijg jullie nog wel.'En daar is hij druk mee bezig. Hij heeft alles verzameld wat hij aan belastend materiaal over zijn ex-collega's kon vinden, en dat is veel want hij zit al zijn leven lang in de journalistiek en hij heeft zijn ogen en oren altijd goed opengehouden. Wie te veel drinkt, wie vreemd gaat, wie sjoemelt met zijn declaraties of in de baas zijn tijd naar pornosites surft en nog veel meer. Ab Ruin werkt een duivelsplan uit waarbij hij al die informatie in zijn voordeel kan gebruiken. Een plan dat lijkt te slagen-tot er een dode valt. Dat was niet de bedoeling.....
Wat gevoelens van wraak, passie en onzekerheid teweeg kunnen brengen. Het is heel menselijk en herkenbaar. Door de vele personages is het verhaal soms moeilijk te volgen.
Ab Ruin; verdient hij je medelijden of niet, hij is iets begonnen en dat lijkt zich tegen hem te keren.Het einde is toch wel verrassend.