In Echte dokters huilen ook vertelt Warner Prevoo het verhaal over hoe hij als arts die dagelijks bezig is met kanker, zelf kanker kreeg.
Het is bijna ironisch: een interventieradioloog krijgt zelf de diagnose kanker. En het is ook nog eens terminaal. Dit perspectief is natuurlijk ontzettend vernieuwend en ook een van de redenen waarom dit boek zo interessant is. Naast het feit dat het goed geschreven is en op veel momenten tranen trekt, wil je vooral lezen hoe een arts omgaat met de ziekte kanker: heeft hij inzichten of een denkwijze die wij ‘normale’ mensen niet hebben? En maakt dit het beter, of juist erger? Dit zijn het soort vragen die bij je opkomen en die gelukkig een antwoord krijgen tijdens het lezen van het boek.

De ontnuchterende waarheid is dat ook Warner Prevoo maar gewoon een mens is. Hij worstelt met dezelfde problemen en vragen als zijn patiënten. Wat gebeurt er als ik dood ben? Wie zorgt er voor mijn zoon? Hij heeft dezelfde angsten als ieder andere kankerpatiënt. Ondanks dat hij zijn exacte overlevingskans weet, en over veel meer kennis beschikt dan de normale patiënt, weet hij dat cijfers en statistieken niet meer uitmaken als je eenmaal ziek bent. Ieder lichaam is anders en reageert anders op de behandelingen. Ook hij moet gespannen wachten op de uitslag van telkens weer een nieuwe scan. Een voordeel dat hij wel heeft is dat hij de uitslag dezelfde dag al krijgt, waar anderen daar soms weken op moeten wachten.

Interessant is om te lezen hoe Prevoo het ene moment in zijn witte jas patiënten aan het behandelen is, en een half uur later in zijn eigen ziekenhuis zelf een controlescan heeft. Ineens is hij zelf patiënt: ‘na de uitslag kan ik er niet meer onderuit en ben ik officieel patiënt.’ Dit is een feit dat hij maar moeilijk kan accepteren, behalve op de momenten dat het niet anders kan. Ook is het bijzonder om te zien hoe Prevoo groeit in zijn rol als behandelend arts. Als geen ander weet hij nu wat zijn patiënten doormaken en hij kan ze beter bijstaan in het hele proces.

Gelukkig is Echte dokters huilen ook niet alleen maar zwaar en verdrietig. Er zijn genoeg mooie en leuke momenten te lezen en het onderwerp wordt af en toe met de nodige humor beschreven. Dit houdt het boek luchtig en zorgt er voor dat je niet alleen maar in tranen zit tijdens het lezen ervan. Want hartverscheurend is het ook op veel momenten. Hoe kan het ook anders, als het verhaal gaat over een ongeneeslijke patiënt? De afwisseling van heftige momenten en dan weer een luchtige gebeurtenis zorgt ervoor dat het verhaal blijft boeien.

Voor een waargebeurd verhaal leest Echte dokters huilen ook bijna als een roman. Het is goed geschreven en leest makkelijk weg. Geen taai verhaal over een lijdensweg, maar een filosofische kijk op het leven en de dood. Voor iedereen die ooit iets met kanker te maken heeft gehad zal het vooral heel herkenbaar zijn en voor iedereen voor wie dit onderwerp nieuw is, is het een prachtige ontroerende kennismaking.

Ontroerend en ook herkenbaar. Kon het niet wegleggen. Ontroerend en ook herkenbaar. Kon het niet wegleggen. Zeker aanrader. Prachtig geschreven