Gail Tsukiyama
'Dromend van Water'
Verhaal van Hana dochter 38 jaar en Cate moeder ong. 58 jaar oud
Cate is van italiaanse afkomst en getrouwd met Max van japanse afkomst.
Veel problemen gehad ivm Japanse afkomst, haar man die amerikaans is heeft tijdens 2e wereldoorlog in interneringskamp voor Jappen gezeten. Door Amerikanen opgesloten. Veel discriminatie na de oorlog.
Hana blijft heel klein en als zij een jaar of 13 is, wordt zij veel ziek en na veel onderzoeken blijkt zij de ziekte van Werner te hebben. Dit is een ouderdomsziekte. Ze zal 2x zo snel oud worden als anderen en het zal zich rond haar 20e openbaren. Tot die tijd stagneert haar groei. Daardoor veel problemen.
Het verhaal wordt verteld als Cate 58 is, Hana 38 is en Max al enkele jaren terug is overledne.Hana ziet eruit als iemand van 80 en heeft ook fysieke klachten. Ligt veel in bed, heeft doorligplekken, plast in bed en is bezaaid met ouderdomsvlekken. Haar vroegere vriendin Laura komt plotseling met haar 2 dochters (Josephine en Camille) bij hen langs. Hana is de peetmoeder, maar heeft Laura sinds 10 jaar niet meer gezien.
Telkens vanuit wisselend perspectief beschreven, Vanuit Cate, vanuit Hana, vanuit Josephine.
Prachtig boek, het slot (laatste 10 hoofdstukjes) is iets te mooi en opeens is er nog nauwelijks sprake van ouderdom en gaat alles behoorlijk soepel, iets te onwaarschijnlijk allemaal. Eind goed al goed. 't Zou mooi zijn maar zou het in werkelijkheid ook zo gaan?