Een prachtige gefingeerde roman over het leven van een meisje in Iran, Azizam, die na de dood van haar vader met haar moeder naar familie vertrekt in Isfahan. Het verhaal speelt zich af in de zeventiende eeuw en beschrijft bloemrijk de stad, het leven van haar oom, een tapijtenmaker, en het meisje Azizam en haar moeder. Met recht een schitterend verhaal om te lezen. Niet alleen het verhaal over Azizam zelf, maar ook de vele vertellingen tussendoor zijn de moeite waard. De schrijfster heeft veel research gedaan voordat ze haar boek heeft geschreven om zich zoveel mogelijk van het Iraanse leven eigen te maken. Twee van de vertellingen door het verhaal heengeweven zijn van haar zelf, de andere zijn van beroemde verhalenvertellers.
Azizam leert veel over tapijtknopen van haar oom, waar ze een tijd samen met haar moeder woont. Door een sigheh (een tijdelijk huwelijk) met een vooraanstaand man ontdekt zij het geheim tussen man en vrouw. Doordat haar beste vriendin uiteindelijk met deze man moet trouwen besluit Azizam haar sigheh niet voor de tweede maal te verlengen. Ze raakt berooid door haar ondoordachtzaamheid en komt terecht bij een arm gezin die ze aan het eind van het verhaal als haar eigen familie beschouwt. Door haar doorzettingsvermogen en haar kunst om tapijten te knopen komt ze in aanraking met de lieveling van de Sjah. De twee vrouwen sluiten vriendschap en door deze vriendschap stromen uiteindelijk de bestellingen voor tapijten binnen.Azizam wordt de beste vrouwelijke tapijtenknoopster van Isfahan. Het verhaal heeft een open eind en het is aan de lezer zelf om dit in te vullen. Het was echt genieten van deze roman, omdat je wordt meegezogen in de bijzondere sfeer en het harde leven in Isfahan. Ontroerend, meeslepend en bovenal een verhaal over onoverwinnelijke kracht en het nemen van verantwoordelijkheid.