Dit boek gaat over de Oostenrijkse jodin Elise aan de vooravond van de 2e wereldoorlog. Elise wordt naar Engeland gestuurd waar zij een nieuw leven opbouwt. Een leven van liefde en lijden, van beminnen en bemind worden en ontdekken dat je van meer dan 1 persoon kunt houden. Een meeslepend verhaal. Een boek dat je na de laatste letter het liefst gelijk weer gaat lezen.

In deze roman tekent Natasha Solomons het verhaal op van de nog jonge Weense Elise die vanwege het naderende Nazi geweld gedwongen wordt al voor het begin van de Tweede Wereldoorlog Oostenrijk te verlaten en naar een veiliger oord te vertrekken. In Elise’s geval wordt dit Engeland. Ergens op een afgelegen plek komt ze als dienstmeisje in dienst op het landgoed van de heer Rivers.

Elise’s zus en echtgenoot hebben een visum voor Amerika gekregen en de bedoeling is dat haar ouders, in afwachting van een visum, ook spoedig naar Amerika zullen vertrekken. Elise zal, wanneer voor haar een visum is verkregen, ook naar Amerika gaan.

Elise heeft het niet makkelijk in het begin in het huishouden van de heer Rivers. Het werk is zwaar en de onzekerheid over het lot van haar ouders maakt het er niet makkelijker op. Haar houvast is de viool waar haar vader zijn nog niet gepubliceerde roman in heeft verstopt en die zij voor vertrek naar Engeland heeft gekregen. Er komt wat verlichting in haar situatie als ze verliefd wordt op de zoon, bijgenaamd Kit. Maar de oorlog dreigt ook hier een vervelende rol in te gaan spelen.

Je wordt al snel een heel mooi verhaal ingetrokken waarin vreugde, verdriet en onzekerheid elkaar afwisselen. Maar tot en met de laatste bladzijde blijft het een heel bijzonder en boeiend boek.

Natasha Solomons heeft voor dit boek behoorlijk wat research gedaan naar de leefomgeving waar Elise in terecht komt. Het afgelegen Tynehamin Engeland bestaat echt en nodigd na het lezen van het boek uit om er meer van te willen weten.

Aan het eind van de jaren dertig beginnen de nazi's de jacht op de joden. In Wenen woont een artistiek, intellectueel, joods echtpaar met hun dochters. Als de dreiging van de oorlog dichter bij komt weten de schrijver Julian Landau en zijn vrouw de zangeres Anna, visa te bemachtigen voor zichzelf en hun dochter Margot en haar man. Elise, hun jongste dochter gaat als dienstmeisje werken in een landhuis in Dorset, op het Engelse platteland. Elise krijgt de altviool van Julian mee met daarin een kopie van zijn laatste roman. De familie hoopt op een spoedig weerzien.
Elise heeft het in eerste instantie verre van gemakkelijk op het landhuis. Hoe het verhaal zich ontwikkelt ga ik niet vertellen, dat laat ik graag aan de lezers over. In het begin vond ik de roman kabbelend en wist ik nog niet welke kant het zou opgaan maar al snel ontwikkelde zich een verhaallijn die zo beeldend werd beschreven dat je jezelf waande op het Engelse platteland, je hoorde de zee, je rook de geur van de keuken of van het hooi. Maar ook voelde je de heimwee van Elise, haar gemoedstoestand.
Ondertussen verandert de wereld en komt de oorlog ook op het Engelse platteland. Elise en de familie waar ze werkzaam is ontkomen niet aan de gevolgen van de oorlog.
De romantiek speelt een rol in dit verhaal en dit is zo mooi en vol liefde beschreven. Al met al een heerlijke roman om te lezen. Een roman die vol zit met hoop, verlies, ontroering, een lach en een traan en bovenal liefde.

In het begin is het kabbelend maar dan ontspint zich een werkelijk mooi verhaal. Elk moment wilde ik wel lezen, hoe gaat het verhaal verder. Echt een juweeltje.

Wauw, wat kan Natasha Solomons vertellen! Ze neemt je mee in het verhaal naar Tyneford, op het Engelse platteland, en deze streek krijgt je in zijn ban en laat je tot op het einde niet meer los, samen met alle sympathieke personen die in het verhaal voorkomen! Een ontroerend verhaal vol muziek, over verlangen, hoop en liefde. Prachtig.