De geschiedenis van de Antirevolutionaire Partij, 1829-1979

Sinds Groen van Prinsterer in de jaren dertig van de negentiende eeuw zijn christelijk beginsel formuleerde tegenover het gedachtegoed van de Franse Revolutie, ... » 

Sinds Groen van Prinsterer in de jaren dertig van de negentiende eeuw zijn christelijk beginsel formuleerde tegenover het gedachtegoed van de Franse Revolutie, kent de Nederlandse politiek antirevolutionairen. Maar het was Abraham Kuyper die deze groepering in 1879 een moderne organisatievorm gaf. Onder zijn leiding verkreeg de partij in de jaren 1880 en 1890 aanzienlijke politieke invloed, bekroond met Kuypers minister-presidentschap van 1901 tot 1905. Hoewel de ARP nooit een grote politieke partij is geweest, telde ze vele bekwame politici en leverde ze na Kuyper nog vijf minister-presidenten - waaronder Colijn en Zijlstra - , tot de partij in 1979 opging in het CDA. De Antirevolutionaire Partij 1829-1980 beschrijft, voor een breed publiek, de geschiedenis van deze invloedrijke partij: de organisatiestructuur, de interne spanningen en de afsplitsingen (zoals CHU, SGP, GPV en RPF), op welke wijze toonaangevende leden de koers hebben bepaald en hoe het karakter van de partij zich in de loop der jaren ontwikke «