Boek
Contrapunt
Hangend over een grote tafel en bevangen door een grimmige eenzaamheid bestudeert een vrouw de Goldbergvariaties van Johann Sebastian Bach. Ze doet dat met de rug naar de toekomst, de blik gericht op wat geweest is. Soms staat ze op om plaats te nemen aan de vleugel en een variatie te gaan spelen. Maar de pianostudie lijkt voor de vrouw allereerst een verdovend middel.
Langzaam maar zeker, variatie voor variatie, ontvouwt zich het landschap van haar verleden zoals zij dat voor zich ziet. Dat levert een allerminst chronologisch beeld op. Op de voorgrond treedt echter voortdurend een gezin: een vrouw (die zij zelf is), een man, een dochter en een zoon - in verschillende levensstadia. Momenten van geluk en pijn, van vrolijkheid en razernij, van onbekommerdheid en zorg wisselen elkaar in snel tempo af. Zo is het leven. Maar onder al dat onvermijdelijke existeren resoneert van meet af aan iets; aanvankelijk ternauwernood waarneembaar maar gaandeweg dringt een verontrustende ondertoon zich in toenemende mate aan ons op. Een onstuitbare melodie als een aanzwellend noodlot dat alles overstemt en essentieel is.
De toekomst heeft zich in de verste hoek van de kamer teruggetrokken. Buiten gaat het leven zijn onhoudbare gang. In een kleine wereld, los van ruimte en tijd, speelt de moeder een lied voor haar kind. Voor het eerst, voor het laatst. «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Recensies van Contrapunt door Anna Enquist
De schrijfster verloor haar dochter door een verkeersongeluk. Naast haar schrijverschap is zij psychotherapeut en begaafd musicus. Deze roman is doordesemd van bovenstaande elementen. Ik hoorde het boek d.w.z. genoot van het luisterboek. De schrijfster leest zelf voor, afgewisseld met de klanken van de Goldberg variaties.
Een vrouw verwerkt door gedegen studie van Bachs Goldbergvariaties het verlies van haar dochter. Beetje beet bij beetje neemt ze ons mee via flashbacks in het leven van de dochter en de muzikale worstelingen met het pianostuk. In een andere verhaallijn beschrijft ze fragmenten uit het leven van Bach. Zowel de componist als het hoofdpersonage gebruiken de muziek om het verlies van hun kind te verwerken.
Anna Enquist vraagt met het lezen van dit doorwrocht werk veel van haar lezers. Maar als je het van a tot z uitleest, of nog beter uithoort, kun je bijna niet anders dan tot het inzicht raken dat zij een grootse roman heeft geschreven.
In dit boek heeft Anna Enquist (pseudoniem voor Christa Widlund-Broer) haar persoonlijke omgang met en de verwerking van de dood van haar dochter gekoppeld aan de Goldbergvariaties van J.S. Bach. Niet zonder meer is deze koppeling immers ook Bach heeft een kind verloren op jeugdige leeftijd.
Wij hebben dit boek met onze leeskring besproken juni 2010.
