Bert Wagendorp schreef een prachtig boek namelijk Ventoux. Een boek over vriendschap, gemiste kansen, opzoeken en zeker veel over wielrennen. Dus als je denkt dat je een prachtige roman in je handen hebt, wees dan voorbereid op het feit dat het hier over een stelletje vrienden gaan die samen wielrennen en verliefd worden op een meisje. Dat is druk in de tent, maar als een van hen verongelukt op de Mont Ventoux gaat de rest dertig jaar later als een soort bedevaart op zoek naar de waarheid. Van alle pluimage zit ertussen. Een cokehandelaar, een misdaadjournalist, een natuurkundige, kortom een gekleurd gezelschap. En er gaat een vrouw mee. De zoektocht is in het begin even doorbijten, ik heb in ieder geval veel geleerd over de wielersport, waar ik totaal geen verstand van had. Maar het boeiende aan dit boek is dat het je pakt, het gaat vragen stellen ook bij de lezer. Waarom gaan ze eigenlijk terug na zo een lange tijd? Is er een schuldgevoel van allen? En zo fiets je als het ware door het boek heen. Het is een prettig boek om te lezen, veel over de wielersport, maar een kniesoor die daar op let, ook vrouwen fietsen tegenwoordig toch? Ik heb het met twee dagen uitgelezen, omdat ook ik wilde weten waar ze nou op zoek naar waren. De waarheid? Die was een beetje ondergesneeuw aan het einde, maar een boeiend stuk leesvoer is hier zeker aan te bevelen..Ook voor vrouwen die niet van sport houden, zoals ik.

Groet van leny