Welkom op Boeklezers.nl

Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »

Meedoen

Night fire (Het nachtvuur ) van Michael Connelly

Het duurde een jaar of twee, maar met de Night fire (Het nachtvuur) heeft Michael Connelly weer een waardige opvolger geschreven van de The Late Show (De nachtploeg) waarin hij met detective Renée Ballard voor de tweede keer een vrouwelijke hoofdpersoon introduceerde. Het grootste deel zijn schrijvende carrière besteedde hij namelijk aan Harry Bosch, die wat jazz idiote, piekerige en heftig toegewijde detective met een gecompliceerd verleden bij de Los Angeles Police Department (LAPD). Omdat Harry Bosch in 1950 (op papier tenminste) aan de fles gelegd werd, nam de geloofwaardigheid van diens actieve dienst binnen de LAPD door de jaren heen steeds meer af. Connelly had dat eerder al opgelost door het tijdspad op te rekken met Mickey Haller (the Lincoln Lawyer), Harry’s jongere, meer slinkse halfbroer. Beide karakters staan als een huis en bieden nog veel ruimte voor meer verhalen. Maar met The Late Show nam Connelly een voorschot op de toekomst met een gedreven jonge vrouwelijke detective die zich binnen de LAPD probeert te bewijzen. Ik vind Renée Ballard een virtuele kruising tussen Harry Bosch en Connelly zelf. Ze studeerde journalistiek aan de Universiteit van Hawaii en tijdens haar eerste opdracht voor de Los Angeles Times ontdekte ze tijdens een proces in een gruwelijke moordzaak haar roeping: detective worden. Een dag later meldde ze zich aan bij de LAPD. Maar haar carrière verliep (net zoals bij Bosch) niet vlekkeloos, want zij werd na een #metoo ervaring met haar meerdere luitenant Olivas teruggezet naar de nachtdienst, steevast de plek voor losers bij de LAPD, behalve voor Ballard zelf.

Voor mij zijn de thrillers van Michael Connelly ernstig verslavend en hoewel ik bijna ongelezen altijd vijf sterren uit mijn zak haal, viel Connely’s eerste boek met Bosch en Ballard samen in Dark Sacred Night, toch wel iets tegen. Ik kon gerust anderhalve ster op zak houden, want ik vond de plot was iets te voorspelbaar en het boek iets te rommelig met te veel verhaallijnen en zijwegen. Ik begon dus met geknepen billen aan Night fire.

In Night fire hebben Connely’s sterke karakters alle drie een plek: Bosch, Ballard en Haller. En iedere fan met meerdere boeken van Connelly in zijn of haar leesgeheugen weet dat dit gelijk garant staat voor een boeiend spanningsveld. In de ogen van de LAPD/Ballard probeert Haller namelijk echte misdadigers uit het gevang te houden. Zo kijkt Ballard er ook tegenaan in het begin van het verhaal als de kaarten net geschud zijn, zeker nadat Bosch haar betrekt bij een coldcase die hij in zijn schoot geworpen heeft gekregen na het overlijden van zijn oude mentor binnen de LAPD. Die bleek in zijn huis het complete murder book te hebben zonder dat hij er ooit iets actief mee heeft gedaan, wat op zijn minst opmerkelijk is. Het boek begint op diens begrafenis.

Ieder voor zich is betrokken bij een grote, verrassend ingewikkelde moordzaak en de drie moorden vormen samen de plot. Alle drie hebben ze een verschillende methode van werken en zelden missen ze een truc. Het is Ballard die door haar actieve dienst geconfronteerd wordt met tal van zaken en zo voor de nodige zijwegen zorgt, maar het geheel is beter in balans dan in het vorige boek. Zij treedt op de voorgrond, balancerend op een dun koordje tussen procedures en instinct en net zoals Bosch zo weleens deed, houdt ze haar meerdere, Olivas, voor de gek wanneer ze hem een afluistertap laat autoriseren die cruciaal is voor het oplossen van de plot. De band tussen Bosch en Ballard wordt sterker naarmate ze een samen een onderzoeksteam worden. En ze komen al snel tot een verontrustende vraag: heeft Boschs mentor het murder book gestolen om met zijn pensioen aan die zaak verder te werken, of om ervoor te zorgen dat het nooit werd opgelost. De verschillende verhaallijnen lopen prachtig door elkaar heen en de drie hoofdrolspelers zijn tot aan het eind betrokken bij het geheel.

Een kritisch knipoogje heb ik wel: in het verhaal redden Ballard en Bosch, die net een nieuwe knie heeft en zeker niet meer de snelste is, op een geven moment elkaars leven, prachtig hoor en dat mag wat mij betreft alleen zo doorgaan als ze op die manier in nog heel veel boeken mogen voorkomen, maar eerlijk gezegd heb ik dat heb ik nu wel een beetje gezien.

Maar zijn nieuwste boek zou ik graag meer dan vijf sterren geven: zes sterren van mij en een dikke aanrader.

4 Juni 2020, 22:30:39  - 1.461 maal bekeken