Het duurde even, maar eindelijk kon ik dan de kleine paperback kopen van de in 2017 uitgekomen nieuwe Connelly. En wat voor één, namelijk met een vrouwelijke hoofdpersoon, detective Renée Ballard. Connelly heeft zo goed als zijn hele schrijvende carrière besteed aan Harry Bosch, de wat jazz idiote, piekerige tevens enorm toegewijde detective met een gecompliceerd verleden bij de Los Angeles Police Department (LAPD). Omdat Harry Bosch in 1950 (op papier tenminste) het eerste levenslicht zag, bestaat er anno 2017 wel een beetje een probleem met de geloofwaardigheid van zijn actieve dienst binnen de LAPD. Connelly heeft dat wel enigszins opgelost door het tijdspad op te rekken met Mickey Haller (the Lincoln Lawyer), Harry’s jongere, meer slinkse halfbroer te introduceren, en dat is heel goed gelukt. Beide karakters staan als een huis, en er is ongetwijfeld nog veel ruimte voor meer verhalen, toch heeft Connely met The Late Show een voorschot op de toekomst genomen, want ineens is daar een nieuwe hoofdpersoon, een gedreven jonge vrouwelijke detective die zich binnen de LAPD probeert te bewijzen. In het verleden heeft Connelly een keer geflirt met het schrijven vanuit een vrouwelijke point of view in Void Moon, wat niet helemaal een groot succes werd, omdat de hoofdpersoon, Cassie Black, toch niet die moralistische uitstraling had als van een Harry Bosch. Je zou heel kort door de bocht kunnen zeggen dat Renée Ballard een virtuele kruising is tussen Harry Bosch en zijn schepper. Ze studeerde journalistiek aan de Universiteit van Hawaii en tijdens haar eerste opdracht voor de Los Angeles Times ontdekt ze tijdens een proces in een gruwelijke moordzaak haar roeping: detective worden. Een dag later meldde ze zich aan bij de LAPD.

De nachtploeg / The Late Show

Renée Ballard is teruggezet naar de nachtdienst (de plek voor losers) bij de LAPD na een #metoo ervaring met haar meerdere, Lt. Olivas. Haar carrièrebewuste partner bij de LAPD, detective Chastain, laat haar vallen in de zaak die ze aanspant tegen Olivas. Nu is ze gedwongen samen te werken met Jenkins die weinig uitstraling heeft en absoluut niet zo gedreven is als zij. Het verhaal begint tijdens een nachtdienst met een drietal misdrijven, dat in de loop van het verhaal wordt opgelost. Dit gebeurt met een enorme drive wat Ballard betreft en zoals bij Bosch ook vaak tegen orders van bovenaf in evenals de wens van haar partner binnen de LAPD die liefst zo snel mogelijk naar huis wil. Het verhaal is een mix van goed speurwerk, foute collega’s, up-to-date forensische technieken onder een sausje van een ouderwetse master class van interne LAPD politiek en cultuur. Ballard is een slimme een compromisloze, meedogenloze (vast)bijter die ook een uiterst gevoelige en begane kant toont naar de slachtoffers. Verwijzend naar de nachtdienst is de ondertitel crime never sleeps gerechtvaardigd. Ergens zegt Ballard: “This is big evil out there.” En dat is een understatement.

Vanaf 6 maart ligt de Nederlandse vertaling in de winkel. Ik vind het een absolute aanrader die er bij mij met zeker vijf sterren vanaf komt. Ik kan haast niet wachten op de uitgave waarin zowel Renée Ballard en Harry Bosch samenwerken, en die komt…