De eerlijke vinder is het vervolg op de kraker Mr. Mercedes, deel twee uit de trilogie waarvan het derde deel een maand geleden in de boekhandel lag.

Het verhaal speelt over een periode van een dikke 35 jaar en begint in 1978 met een heerlijke opener: ‘Wakker worden, genie.’  Het verhaal: Joseph Rothstein is een succesvol schrijver die groot werd met Jimmy Hold, een personage uit een drietal boeken. Opeens stopte hij met publiceren en trok zich terug. Deze Rothstein krijgt Morris Bellamy op bezoek aan die het rechte pad allang verlaten heeft. Bellamy is alles wat je niet het donker graag tegenkomt: obsessief, niet invoelend, uiterst gevaarlijk, geestelijk weinig stabiel, zwaar gekleineerd en gefrustreerd door een droeve jeugd, die al zijn hoop op die ene held Jimmy Gold gevestigd had. Hij vermoordt Rothstein uit wraak voor het lot dat de schrijver zijn held in zijn laatste boek aandeed. Hij neemt enveloppen met geld en stapels opschrijfboekjes met niet gepubliceerd werk mee die hij in een koffer doet en verstopt op een braakliggend terrein in de buurt waar hij woont. Het geschrevene is belangrijker dan de schrijver. Hij komt in de gevangenis terecht voor een ander vergrijp en gedurende al die jaren daar leeft hij maar voor één ding: die koffer met de aantekenboekjes van Rothstein.

Terug naar het heden - het is inmiddels 2010 - is het voormalige huis van Morris Bellamy het huis van de Saubers geworden, met hun kinderen Pete en Tina. Tom Saubers is één van de mensen die verwond werd door Brady Hartfield uit het vorige boek van King. Hij is zijn baan kwijt en loopt op krukken. De Saubers hebben flink te lijden door de crisis, maar dan vindt Pete op het braakliggende terrein in de buurt Bellamy’s koffer met al het geld en boekjes. Hij gebruikt het geld om zijn ouders stukje bij beetje door de financiële malaise te helpen en een scheiding te voorkomen. Pete wil later Engels gaan studeren en is gek op literatuur; door zijn kennis begrijpt hij dat de opschrijfboekjes heel waardevol zijn. Boeiend is dat Morris en Pete erg op elkaar lijken, ook nog eens in hetzelfde huis gewoond hebben /wonen, en waar de eerste ontspoort en de laatste de brave en moedige jongen blijft. Dan komt Bellamy op vrije voeten, een tot op het bot gefrustreerde en gestoorde man die komt halen wat hij als zijn eigendom beschouwt. Het vernuft van de jongen Pete Morris maakt De eerlijke vinder tot een spannende thriller.

Toch krijgt deze thriller van mij hooguit vier sterren. Waarom vier? Het trio, Bill Hodges, Jerome en Holly die met zijn drietjes uiteindelijk de moordenaar uit Mr. Mercedes spectaculair te pakken nemen en dit boek zo’n enorme drive geven, missen in de De eerlijke vinder absoluut de brille uit het vorige boek. Ze ogen gereanimeerd, te luchten gehangen om als goede helpers alsnog een moordenaar een halt toe te roepen. Maar zonder Mr. Mercedes zouden zij onwaarachtig zijn en is De eerlijke vinder niet echt  boek dat op eigen benen kan staan. Het leunt wat achterover, maar om dit nu het-vervolg-op te noemen gaat mij wel ver. Ook loopt De eerlijke vinder vooruit op het derde deel met een tweetal losse eindjes/passages die je nauwelijks passend in het verhaal kan noemen: de bezoekjes van Bill Hodges aan de gestoorde moordenaar uit Mr. Mercedes. Maar ja, je zet als broodschrijver zo wel een nieuw boek in de startblokken, dus wat maakt dat uit.

Tot slot, halverwege het verhaal verbergt Pete zes van Rothsteins notitieboekjes in zijn kamer achter een losse plint in zijn kast. Is King deze boekjes vergeten in het laatste hoofdstuk Hutkoffer een logisch plaatsje te geven? Of vormen die ook een deel van een nieuw boek… of denkt King schouderophalend bij wat ik hier schrijf net als Jimmy Gold: “Het maakt me geen reet uit!”