'O hemel, daar heb je er weer een,' was jarenlang mijn (stille) reactie als iemand over Twitter begon. Ik wilde er niet aan. Wat kon mij het schelen wat Piet voor zijn ontbijt had gehad, hoelang Mieke in de file had gestaan en wat voor kleur Kees had uitgesnoten.
 
Maar nu mijn boek is uitgekomen moet ik bloggen, op facebook en... jawel, Twitteren.

Ik had er geen zin in. Geen zin. Helemaal geen.
Maar wat blijkt? Twitter is leuk! Het is een online soap. Uit het leven gegrepen. Een verslag van dag tot dag, doorweven met belangrijke gebeurtenissen. Natuurlijk, Piet vertelt nog steeds wat hij eet, Mieke houdt haar kilometers bij en over Kees wil ik het niet eens hebben.
 
De waarde zit hem in de kleine dingen; de manier waarop mensen reageren op gebeurtenissen. Hoe ze denken over de grote en kleine dingen. Wat ze voelen, wat ze zeggen en wat juist niet.
Twitter is een vat vol inspiratie.
 
Aan alle twitteraars in mijn lijst; bedankt dat ik jullie mag volgen. Jullie geven mij inzicht in de mensheid. Vertellen mij dingen die ik niet zou durven vragen en geven mij de hulpmiddelen om de karakters in mijn boek nog echter te maken.
Ik hoop dat ik jullie nog lang mag blijven volgen. 
 
Liefs, Evi
 
Zoek me op facebook: www.facebook.com/evi.parker.auteur