In het boek `Zoet als zure kersen`heeft Annie een tiener van 14 jaar de hoofdrol. Zij woont samen met haar moeder Nette en opa in een vakwerkhuis wat al jaren in de familie is. Daarnaast hebben zij een kersenboomgaard. Annie wordt veel aan haar lot overgelaten, haar moeder stuurde Annie al vroeg de boomgaard in met een trommel om zo de spreeuwen te verjagen. De kersenboomgaard is Annie´s lust en leven, ze houdt van het buitenleven en van haar opa leert ze hoe je de bomen moet verzorgen.( snoeien)

Annie heeft `vreemde`mensen om zich heen, zoals Galle een man van ong. 30 jaar die alleen maar praat met filmzinnen. Fritzi, haar vriendin die gek is op mooie dingen, veel online zit en daar allerlei contacten onderhoud met typische mensen en forums. Paula, 16 jr. weggelopen uit Dresden, komt bij toeval in het huis van Annie terecht. Ze blijkt zwanger te zijn, bevalt bij Annie thuis, en Annie helpt haar bij de bevalling zo goed als het gaat. Een dag na de bevalling loopt Paula weg en blijft Annie alleen met de baby achter. Karl, de apotheker, is Annie's steun en toeverlaat, hij verzorgt haar als ze wondjes heeft en luistert en neemt haar serieus. Opa, is verbitterd en heeft geen goeie verstandhouding met zijn dochter Nette, de moeder van Annie. Annie groeit op met heel weinig liefde en wordt verwaarloosd. Het leven van Annie gaat beslist niet over rozen. Ze slaat zich er op haar manier er toch door heen. Ze raakt verzeilt in vreemde situaties, die hilarisch zijn beschreven.

Het zijn opgroeiende kinderen, Annie, Fritzi en Paula, die volwassen problemen het hoofd moeten bieden, dit komt omdat de volwassenen zich ontrekken aan hun verantwoordelijkheid en onbezonnen handelen. Het is heel goed verwoord, met kennis van zaken, soms ontroerend dan weer hilarisch. Het tijdsbeeld wordt goed neergezet.

De hoofdpersoon Annie in dit boek is een heerlijk kind. De problemen die op haar pad komen lost ze als een hedendaagse Pippi Langkous op. En net als ze denkt dat het weer goed is dient zich iets nieuws aan. Annie lost ook dat weer voortvarend op. Als je niet zou weten dat Annie pas veertien jaar oud is, zou je denken dat je met een volwassene te maken hebt met heel veel levenservaring.
Annie woont met haar moeder en opa op een kersenboerderij. Over haar vader is eigenlijk niets bekend. Zowel Annie als haar moeder bedenken elke keer weer een nieuwe “vaderversie”. Als snel blijkt dat Annie te midden van deze volwassenen gewoon alleen is. Haar moeder en opa maken bijna dagelijks ruzie en Annie moet zich maar zien te redden. Als zowel moeder als opa plotsklaps verdwijnen blijft Annie alleen achter op de boerderij en bestiert ze deze alsof ze nooit anders heeft gedaan. Met de hulp van de enigszins achterlijke Galle en de lokale apotheker komt ze er steeds weer uit. Echter een onverwachte gebeurtenis dreigt Annie op een bepaald moment boven het hoofd te groeien.
Het boek leest echt als een trein. De gebeurtenissen volgen zich in een heel prettig tempo op. De oplossingen voor de problemen die Annie voorgeschoteld krijgt zijn allemaal heel logisch. En dat maakt het boek heel prettig om te lezen. Elk probleem heeft een oplossing. Het maakt ook dat je na het uitlezen van het boek nog lang met Annie in je gedachten zit.