De auteur is duidelijk een bekwaam journaliste. Zij beschrijft het leven, de ziekte en de dood van haar dochtertje weliswaar bewogen en toch tot in uiterste con... » 

De auteur is duidelijk een bekwaam journaliste. Zij beschrijft het leven, de ziekte en de dood van haar dochtertje weliswaar bewogen en toch tot in uiterste consequentie nuchter en reëel. Ook de zoektocht die ze daarna verbeten onderneemt, naar de eeuwige vraag: is er nog leven na de dood? gebeurt praktisch. Niet alleen aan de hand van boeken en artikelen onderzoekt zij, maar ze interviewt ook paragnosten, helderzienden, een psychocopist en Jomanda. Juist op het moment dat ze besluit het op te geven (zij hoopte dat contact met haar overleden dochter misschien mogelijk zou zijn), komt ze terecht bij wetenschappelijke onderzoekingen en ontdekkingen en dat resulteert in het vertrouwen dat BDE (bijna-dood-ervaringen ) mensen kan geven. In de vele boeken over dood, die sinds het grotendeels verdwijnen van het taboe daarop, dagelijks verschijnen, is dit boek uitzonderlijk: het verdriet van de auteur is voelbaar maar niet overgevoelig; haar verlangen naar het 'weten' vult ze knap journalistiek in; haar onderzoeken blijft objectief tot het laatste toe. En juist daardoor is de conclusie geruststellend en prachtig. - «