Weggegomd is niet verdwenen

20 oktober 2013 is een datum die voor altijd in het geheugen van Hilde Jacobs gebrand blijft. Het was de dag waarop haar minderjarige dochters voor het laatst b... » 

20 oktober 2013 is een datum die voor altijd in het geheugen van Hilde Jacobs gebrand blijft. Het was de dag waarop haar minderjarige dochters voor het laatst bij haar verbleven. Onder invloed van hun vader en zijn nieuwe partner hebben de twee hun moeder in vijf jaar tijd beetje bij beetje weggegomd uit hun leven.Hilde Jacobs weigerde mee te gaan in het opbod van een vechtscheiding, waaronder alleen haar dochters zouden lijden. "Terwijl elke cel in haar lijf schreeuwde om haar kinderen te zien en te voelen", zo schrijft iemand die het van nabij meemaakte, "ruimde ze plaats voor de puurheid van altruïstische moederliefde en liet ze los."Dit is een pijnlijk verhaal over wat in de volksmond ouderverstoting wordt genoemd. Het boek van Hilde Jacobs is geen afrekening, geen poging om zichzelf wit te wassen en evenmin een handleiding voor zelfhulp. Een vriendin vat het perfect samen: "Volgens mij wil ze nog één keer haar verhaal vertellen, hier, nu. Ik weet dat ze altijd zal blijven wachten op de dag dat ze haar dochters weer in haar armen kan sluiten. Ik hoop samen met haar dat die dag snel komt.""Dit boek is het verhaal van de persoonlijke ervaringen van een verstoten moeder. Het zal andere verstoten ouders inspireren om beter om te gaan met hun grote leed. Het zal een bijdrage leveren tot een grotere bewustwording van ouderverstoting. Dat zijn grote verdiensten." - Ludo Driesen, klinisch kinder- en jeugdpsycholoog, auteur van Kaat wil niet meer op bezoek «